The Mysterious Gangsters Is A Legendary Princesses

Chapter 2(She know already)

Samantha POV's

Malapit na. Malapit na nilang malaman ang hindi dapat. Pero yun ang nakatadhana sa kanila. They born to be like that. At hindi ko alam kung tatanggapin ba nila ang katotohanang hindi--

"Sam! Are you in there?" Ano bang klaseng tanong yan? And Tss. That noisy girl! Kahit kilan talaga istorbo ang isang yan.

"Yeah" Tipid na sagot ko sa kanya. What's new anyway? I'm born to be like this. Too be  cold,heartless,killer or what.

"Ok! Bumaba kana. Ng makakain na tayo.!!". Grabe. Hobby niya ba talaga ang pagsigaw? Tss.

"Ok." Tugon ko at tumayo na. Tinali ko muna ang buhok saka bumaba. Saktong paglabas ko nakasalubong ko si Dan. Napakunot ako ng noo. I look at her into her eyes. Napansin kong maga ito. At parang galing sa pag iyak.

"Hi Sam!" Bati niya sa akin. Di ako tumugon at titigan ko lang siya ng walang emosyon. Agad naman itong nag iwas ng tingin.

"Ahh. ehh! Mauuna na ako sayo.". Sabi nito at nagmadaling bumaba. What's with her?

Nararamdaman kong may kakaiba sa kanya.

And I can read to her eyes. Is..

She's hurt.

"SAMANTHA MENDOZA! Tutunganga ka na lang ba diyan??" Damn! That noisy girl again. Nakalunok ba ng megaphone yan? Lakas ng boses eh. Kakabingi!

I glared at her.

"Ahehehe! Sabi ko nga. Sam halika na kakain na tayo.". Tssk. Mga kaibigan ko ba talaga sila? Bipolar eh! Tss. Bumaba na ako at umupo. Para kumain.

Tahimik lang kaming kumakain. Tanging tunog lang ng kutsara at  tinidor ang maririnig.

"Ahmm! Sabi nga pala ni tita ella.

Papasok daw tayo sa Isang University,Montenegro University I mean. " Muntik ko ng naibuga ang kinakain ko dahil sa sinabi ni shaine. Say what? We're going too school? Hell no! I hate school.

"Are you kidding right?" Di makapaniwalang sabi ni jamaica.

Umiling naman si shaine. That's mean na hindi siya nagbibiro. Oh ghad! This can't be!

"At bakit naman tayo papasok sa university na yon?" Kalmadong tanong ni cass. Yeah! She always calm. Pero pagdating sa pakikipaglaban brutal yan.

"I don't know. Si tita lang ang makakasagot sa tanong na yan." Sagot nito at tumayo na. Tapos na kasi siyang kumain.

Ng matapos ako kumain. Tumayo na ako. I want to rest kahit saglit lang. 7:00 palang naman. At alam kong may meeting kami sa SO.

Paakyat na ako ng hawakan ni khiana ang kamay ko. Nilingon ko naman ito.

"Can we talk?" Tumango ako sa kanya. Sinundan ko palabas papunta sa garden. N a kita ko siyan umupo sa isang bench. Ganon din ako.

"Spill it." Sabi ko sa kanya. Tumungo muna siya. At gulat akong napatingin sa nakita ko.

"Why do I have this?" Tulala akong napatingin sa pinakita niya. Pero wala pa ring emosyon na makikita sa mata ko. Nakabawi ako sa gulat ng makita ko ang hugis nito. Hugis ng hayop? How come?

Bakit hugis leon?

Hindi kaya.

Damn! Hindi ko alam kung matututwa ako hindi. May part na natutuwa ako dahil hindi ako nagkamali. Pero may part sa akin hindi. Kasi tinago ko ng matagal sa kanila. At naguguilty ako. Pero alam maiintindihan nila ako. Sana.

"khia at sam! Pinapatawag na tayo ni tita sa SO."
Kilala niyo na kung sino yan. It's keira! The noisy girl.

Tumayo na ako. At inayos ang sarili. Pero di pa ako nakakahakbang ng magsalita si khian.

"Alam kung may kinalaman ka sa nangyayari Sam! At nagsinungaling ka sa amin! Hindi ko alam kung bakit mo ginawa yun sa amin na kaibigan mo! Ang itago ang lihim na may ganito? Alam mo bang kinamumuhian ko ang sarili ko ngayon? At kung bakit ako pa!? Pwede na mang iba na lang ehh! Alam mo bang masgugustuhin ko na lang mamatay kaysa tanggapin na hindi ako normal!!" Hindi ko alam pero naawa ako sa kanya. Oo mabigat nga ang responsibidad na napunta sa kanya. Pero hindi lang naman siya eh.

"Don't be childish and selfish khian,Don't act na para--."

"Wow!? Ha-ha! Childish? Woah! Bigword kung meron ditong childish sa ating dalawa ikaw yun! At ako selfish? Diba dapat ikaw ang sinasabihan ko ng ganyan? Kasi makasarili ka naman talaga eh. Sarili mo lang iniisip mo kung sinabi mo sana at hindi ka nagsinungaling hindi tayo magkakaganito!! At marahil siguro patay na ako ngayon. Kung maaga mo sinabi!" Galit na sabi niya! Thank dahil di kami naririnig sa loob magtataka lang sila kung bakit ang tagal namin.

"Say what ever you want to say. Sana isipin mong para sa inyo tong ginagawa ko." Sabi ko sa kanya. Pero bago ako tumalikod. May sinabi ako sa kanya. Three words ba alam kung pagiisipan niya ng mabuti ang nangyayari. At kung ano ang gagampanan niya.

"Wag kang dumawag khiana" Yan lang ang sinabi ko saka tumalikod sa kanya.

Soon maiintindihan mo rin Khiana. At alam kong papasalamatan mo ako. Hihintayin ko yon.

A/N: Chapter two is done!

Don't forget to vote and comment readers.