กริ๊ง!
เอี๊ยด
ประตูปราสาทเปิดออก พ่อมดหนุ่มในเสื้อโค้ทยาวสีดำก้าวเข้ามาด้วยท่าทางเหนื่อยล้า
นิวต์หันขวับไปมองผู้เป็นเจ้าของปราสาท แต่ก็ต้องรีบวางเฉย ละสายตาไปยังอาหารที่กำลังทำอยู่ตรงหน้าแทน
เพอร์ซิวัล เกรฟส์ เจ้าของปราสาทเวทมนตร์แห่งนี้ก้าวเข้ามามองใกล้ขึ้น "ทำไมคุณถึงทำอาหารโดยใช้เจ้านิฟเฟลอร์ได้"
"ตาแก่นี่แกล้งฉัน!!!" ปีศาจไฟนามนิฟเฟลอร์ร้องโวยวาย
"นี่ไม่ใช่เรื่องที่ใครๆก็ทำได้" เกรฟส์เอ่ยอย่างครุ่นคิด "คุณเป็นใคร ผมเคยเจอคุณมาก่อนรึเปล่า"
แย่แล้ว...
"ผมคือคุณตานิวต์ สคามันเดอร์ พ่อบ้านคนใหม่ของปราสาทนี้ และ เอ่อ.. คิดว่าเราคงไม่เคยเจอกันมาก่อนนะ" เสียงแหบสั่นของชายชราตอบกลับ..
ที่จริงก็เคยครั้งนึง...นิวต์ต่อในใจ
"อืม" เกรฟส์ขมวดคิ้ว "ส่งอาหารมาให้ผม แล้วบอกผมด้วยว่าใครอนุญาตให้คุณมาเป็นพ่อบ้าน" ชายหนุ่มคว้ากระทะจากมือแล้วดันตัวนิวต์ออกไป
พ่อมดบ้านี่ทำให้บรรยากาศตึงสุดๆ... นิวต์บ่นในใจ
"ผมอนุญาตตัวเองครับคุณเกรฟส์ ก็ผมไม่เคยเห็นบ้านไหนที่สกปรกเท่านี้มาก่อน" แม้จะพยายามพูดติดตลกเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น แต่ดูเหมือนผลที่ได้จะตรงกันข้าม ดวงตาสีเข้มของชายหนุ่มยิ่งจ้องเขม็งคุกคามมากขึ้นไปอีก
"ถ้าคุณอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์นะคุณตา ช่วยหยิบไข่กับเบคอนมาให้ผม แล้วก็ไปหยิบมีดหยิบส้อมมาด้วย"
"ครับ"
หึ พ่อมดใจร้าย ปากก็ร้าย.. นิวต์อดหงุดหงิดไม่ได้
ก่อนก้าวออกจากห้อง เจ้านิฟเฟลอร์ที่ถูกเกรฟส์ใช้ทำอาหารอยู่ยังไม่วายหันมาทำตาขวางใส่อีก
นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาไปสัญญาไว้กับเจ้าปีศาจว่าจะช่วยปลดปล่อยมันจากพ่อมดเกรฟส์เป็นการแลกเปลี่ยนให้มันถอนคำสาปให้ ก็อย่าหวังว่านิวต์ สคามันเดอร์ จะยอมอยู่ร่วมกับพ่อมดใจร้ายที่ขึ้นชื่อว่าชอบกินหัวใจคนหรอก
