Only eyes for him

Leer me kennen

..Waar zal ik beginnen, op het eerste oog ben ik een dood normaal, klein, schattig meisje tenminste dat ik hoe mensen mij zien. De echte Nisrina die ik alleen zelf ken is altijd gebroken, maar ik laat het niet zien. Nu zal je denken gebroken? Why? Let me explain.. me ouders zijn gescheiden sinds ik 2 ben, nu ben ik 17 en eigenlijk ben ik best blij dat ik er niet veel van weet, want dat zou het alleen maar erger maken. Me vader is nog steeds alleenstaand maar me moeder niet. Zij is met een Surinamer, Yes just like that Turk en Surinamer whuuut. In het begin was alles Oke het ging wel, hij behandelde mij net als zijn eigen kind, wat ik dus totaal niet erg vond. Eerste 2 jaren gingen goed ik zag hem ook een beetje als mijn eigen vader, zo close waren we. Maar uit het niets veranderde alles, hij begon steeds meer de baas te spelen en mij 'kapot' te maken. Hij schold me uit voor alles en nog wat gewoon zomaar uit het niets. Me moeder stond er tussen in maar zei er nooit iets van. Dit was al een tijdje aan de gang ik kon er niet meer tegen. Waardoor ik in een depressie kwam. Ik voelde niks meer, ik wouw niks meer. Mijn dag was letterlijk opstaan, aankleden school, terug naar huis en de hele dag in bed blijven. Soms was ik zelfs bang om naar me eigen huis te gaan, omdat ik wist dat ik hem zo zien en vervolgens weer uitgescholden zou worden. Maar ik had geen keuze en moest wel. Ik lag dus de hele dag in me bed, 90% van al die keren huilend. En guess what het werd alleen maar erger. Zoals deze paar keer, ik kreeg zomaar straf en vervolgens werd mijn telefoon aangepakt en ja daar lag ik dan, hele dag alleen in me bed zonder sociaal media. Dit ging 1 jaar lang zo door. Laat ik nu uitleggen hoe het nu gaat. Nu ben ik dus 1 jaar verder, in het begin van het jaar had ik hem nog een kans gegeven. Guess what he fucks up again. Maar deze keer pikte ik het niet, ik had zo vaak over mezelf heen laten lopen. Ik dacht als ik nu niks zeg dan gaat er nooit wat gebeuren. Ik kwam dus een nacht van me vriendin af en de volgende dag zou ik met me school naar Walibi gaan. Ik vroeg geld aan me moeder wat natuurlijk heel normaal is, want ja wat moet ik daar zonder geld. Mijn moeder kreeg niet eens de kans om uit te praten en hij begon al te schreeuwen. Ik kan nu wel in details gaan, maar dan word het echt een levensverhaal, dat ga ik jou niet aandoen hhaha. Uiteindelijk begon hij mij weer uit te schelden dit keer schold ik terug. Hij bedreigde mij te slaan maar deed het niet. Sindsdien praat ik niet meer tegen hem. Maar het ergste vind ik nog dat mijn moeder er niks van zegt tenslotte ben ik toch haar dochter, haar eigen kind. Dit is nu dus de thuissituatie hierna volgt het verhaal.