'Lieke, kun je even komen helpen?' riep mijn vaders hese stem. 'Nee, ik ben aan het bellen!' schreeuwde ik terug. Ik hoorde wat gerommel, waardoor er een lief klein meisje begon te huilen. 'Lieke, kom nu als de donder je Lana en mij helpen met het eten!' schreeuwde mijn vader toen hij in mijn kamer stond. 'Sorry Emmet, ik moet ophangen.' zei ik snel in de telefoon en legde hem weg. Papa was alweer naar beneden gegaan, dus ging ik eerst maar even kijken bij Katie kijken.
Ik kwam binnen en ze lag alweer vrolijk te lachen. Ik tilde haar uit haar bedje en nam haar mee naar beneden. Daar stonden Lana en pap heel erg te stressen. Daar hadden ze altijd last van als er iemand jarig was. 'Zal ik anders even Katie eten geven en daarna met haar gaan wandelen?' vroeg ik aan Lana. Ze knikte en liep naar de kast. Daar pakte ze een potje voor Katie. Za gaf het aan me en bedankte me. Ik zet het nog even terug op het aanrecht en leg Katie eerst even in de box. Af en toe is het net alsof Katie mijn dochter is. Lana heeft het meestal te druk en pap is meestal weg voor werk. Het was toeval dat hij deze weer thuis was. Natuurlijk moet dat ook wel als ik jarig ben, anders zou hij het niet overleven.
Ik maak het potje voor Katie warm en neem het mee naar de bank. Daar maakt ik even alles klaar en zet daarna Katie met kinderstoel en al voor de tv. Katie had de rare gewoonte alleen te willen eten voor de tv en dan vooral als brum erop was. Ik gaf haar altijd te eten voor de tv, waar mijn vader nooit zo blij mee was. Katie was inmiddels als anderhalf en kon al een beetje lopen. Het ging nog niet van harte, maar er zat schort in.
Toen brum was afgelopen en het bakje leeg, zet ik Katie alvast in de buggy. Ik legde het bakje nog even weg en deed de tv uit.
Ik nam Katie mee naar het park. Dat vond ze altijd leuk. We gingen dan eendjes kijken en voeren.
Na een uur ben ik met haar terug naar huis gegaan. Pap en Lana zaten al te eten. Ik bracht Katie nog even naar bed en ging toen ook maar eten.
'Lieke, we moeten je iets vertellen.' zei Lana met een ernstig gezicht. 'Oke, brand maar los. Als je me maar niet gaat vertellen dat er nog een kleine Dekker bijkomt.' zei ik bloedserieus. Lana kreeg een rood hoofd en knikte. Tuurlijk alsof 3 kinderen nog niet genoeg is. Eerst heb je Jesse, dan kom ik en als laatste heb je Katie. Tussen Jesse en mij zit al 4 jaar. Maar tussen Katie en mij zit 20 jaar. Zij word dit jaar twee en ik ben vandaag net 22 geworden. 'Dat meen je niet? Kunnen jullie de babykraan niet een keer dichtdoen? Als dat kind geboren word ben ik al bijna 23!' schreeuw ik over de tafel. Ik sta boos op en loop naar boven. Wel zachtjes natuurlijk, anders word Katie weer wakker.
Als ik op mijn kamer aankom hoor ik mijn vader nog schreeuwen dat ik terug moet komen.
Sinds hij iets met Lana heeft, kunnen ze niet stoppen met baby's maken. Het is net alsof hij nooit meer aan mama denkt. Sinds dat ze is overleden is pap alleen maar bezig geweest met het zoeken naar een nieuwe vriendin. Ik denk dat hij mij en Jesse er een plezier mee wil doen, alleen ik zit er niet op te wachten. Jesse vind het wel leuk geloof ik. Lana is ook wel heel aardig, alleen ze kan soms nogal kinderachtig doen. Ze doet dan net alsof ik nog 10 ben.