'Jesse? Ben jij dat?' vroeg ik door de telefoon. 'Hi Lieke, ja ik ben het. Waarom bel je?' zei een vrolijke stem aan de andere kant van de lijn. 'Ik heb weer ruzie gehad met pap, is er niet nog een plaatse vrij bij jou en Maud?' vroeg ik hem. Er was een stilte, maar ik kon nog horen dat hij met Maud aan het praten was. 'Liek, ben je daar nog?' hoorde ik opeens een stem. 'Ja, en mag het?' zei ik. 'Maud vind het wel gezellig, maar je kunt niet te lang blijven. Maud en ik willen ook privacy.' zei Jesse weer. Ik kon mijn geluk niet op, alleen wel zielig voor Katie, dat ze dan met die twee gekken in een huis moest wonen. 'Oke, dan kom ik er nu aan.' zei ik weer en wilde net de telefoon opleggen toen Maud tegen me begon te praten. 'Lieke?' zei ze. 'Ja, hi Maud.' zei ik terug. Maud was even stil en zei na een poosje 'Ik vind het heel leuk dat je komt, maar je moet niet raar opkijken als je hier komt. Kom je trouwens met de trein naar Amsterdam?' 'Oke is goed. Ja ik kom met de trein. Ik pak even mijn spullen en kom dan. Goed?' zei ik weer. Maud zei dat ze het goed vond en zou me wel zien verschijnen.
Nadat ik al mijn spullen had gepakt en afscheid had genomen van pap, Katie en Lana. zei Lana dat ik niet verliefd mocht worden op een of andere Amsterdamse jongen. Ik beloofde haar dat en fietste richting het station.
Het was vanaf Zwolle nog wel 2 uur met de trein en de bus. Toen ik eindelijk met al mijn kleren en spullen die belangrijk waren voor Jesse zijn deur stond vond ik het allemaal wel spannend. Waar moest ik niet van schrikken? Wat was er toch allemaal aan de hand? die vragen gingen door mijn hoofd heen, toen ik op de deurbel drukte.
Maud kwam naar de deur en zag er anders uit. 'Hoi Lieke.' zei ze toen ze de deur had open gedaan. 'Hoi Maud.' zei ik terug. Ik liep door naar binnen en zag dat alles er wel netjes uitzag. Dat was het vast niet. Ik zette mijn spullen onder de trap en hing mijn jas aan de kapstok. 'Jesse is in de kamer. Ik kom zo terug hoor. Even boodschappen doen.' zei Maud tegen me. Ik liep naar binnen en zag dat Jesse iets op zijn schoot had. 'Hoi Jesse.' zei ik vrolijk. Hij draaide zich om en kwam gelijk in de benen toen hij me zag. 'Hoi zussie!' zei hij tegen me. Hij kwam naar me toe lopen en ik zag dat hij een puppy in zijn armen had. 'Dover, dit is nou mijn zusje Lieke.' zei hij tegen de hond. Ik aaide hem over zijn hoofdje en ik kreeg hem gelijk in mijn armen gedrukt. 'Hier moest ik niet van schrikken?' vroeg ik aan Jesse. 'Blijkbaar. Wil je ook iets te drinken? Het was vast een lange reis.' zei Jesse. Ik knikte en ging op de bank zitten met Dover op mijn schoot.
'Liek, zou je vanavond wel alleen thuis willen blijven? Maud en ik hebben een verjaardag.' zei Jesse vanuit de keuken. 'Nee hoor, ik bel Jane wel. Die kan zo komen.' antwoordde ik. Jesse kwam terug met koffie en koekjes en vroeg aan me of ik het echt niet erg vond. 'Nee hoor, kan ik mooi bijkletsen met Jane. Ik heb haar al bijna 3 weken niet gezien.' zei ik lachend.
'Hoi, ik ben weer thuis.' hoorde ik iemand zeggen in de gang. Dover zat gelijk rechtop en toen hij zag dat Maud terug was, kom hij niet stoppen met kwispelen. Dover was een puppy van een labrador retriever en was extreem schattig. Ze hadden hem nog niet zo lang, want hij was nog klein. Hij paste nog perfect op mijn schoot. Toen Maud hem over zijn hoofd had geaaid, was het weer goed en ging hij weer liggen. 'Lieke, ik heb gehoord dat jij heerlijk kunt koken.' begon Maud, 'zou je voor ons willen koken vanavond?' Ik stond op en zette Dover op de grond. Toen ik bij de tas aankwam zag ik dat ze heerlijke ingrediënten had meegenomen. Ik knikte en nam alles gelijk mee naar de keuken.
Toen ik was begonnen, had ik eigenlijk geen idee wat ik aan het maken was. Het leek er een beetje op dat het ook zou mislukken. Toen het bijna klaar was voelde ik opeens dat mijn voeten nat werden. Ik keek naar beneden en zag dat Dover ze aan het likken was. 'Dover, dat kietelt.' zei ik tegen hem. Hij keek op met zijn puppy ogen en ging daarna ongestoord verder.
'Dit smaakt echt heerlijk.' zeiden Jesse en Maud tegelijk toen we aan het eten ware. 'Dankjewel, het is eigenlijk heel makkelijk om te maken.' zei ik.
