Wij.

8

Tineke

"Al dat gebeuren van Amélie, gisteren..." ik weet niet goed hoe ik mijn vraag moet stellen. "Tineke. Nee, luister. Amélie betekent niks voor mij. Het zit zo. Enkele jaren geleden ben ik nog samen geweest met haar. Ongeveer een jaartje. Ik heb het toen gedaan gemaakt omdat ze, zoals ik daarstraks al zei, veeleisend was." Ik kijk Koen aan en luister aandachtig. Hij haalt diep adem en vertelt verder. "Ze kwam heel rap kwaad. Ze was agressief. En dus had ik het uitgemaakt. Ze was dan weggegaan en ik dacht dat ik van haar af was. Dat bleek dus niet. Een hele tijd later stond ze terug aan mijn deur om te zeggen dat ze verandert was. Dat het haar speet van haar gedrag en dat we alles opnieuw konden proberen. Ze heeft me toen ook proberen te kussen maar het is haar niet gelukt.." hij zucht en gaat met zijn handen door z'n haar. "En dan?" Vraag ik. "En dan.. toen heb ik haar ook buiten gezet. Ik had niet verwacht dat ze nog ging terugkomen en zeker niet gisteren. Ik had die kus niet zien aankomen. Ze drukte haar lippen zo stevig op die van mij dat ik haar niet meteen van mij af kon duwen. Ik had alerter moeten zijn. Dan was dit alles niet gebeurt. Het spijt me." Ik zie hoe Koen het moeilijk begint te krijgen. Zijn tranen stapelen zich op. Uiteindelijk vinden er een paar de uitweg naar buiten. "Koen. Je weet dat ik op je vertrouw en dat ik denk dat jij niet zal liegen. En ik geloof het. Ik.. ik weet ook niet goed wat zeggen. Ik ben een beetje van mijn melk." Lach ik zachtjes. Hij lacht terug. "Kunnen we niet gewoon terug doen zoals voor Amélie kwam?" Vraagt hij. Ik zucht. "Uuhm.. Koen.. Je weet dat ik je graag zie. Heel graag. Maar na dit alles kan ik niet meteen de draad terug oppakken. Ik denk dat het beter is als we nu gewoon beste vrienden blijven. Want ik heb tijd nodig om dit te verwerken. Om terug normaal te doen. Maar weet, als ik terug klaar ben voor een relatie dan geef ik je een teken." Vertel ik. Koen knikt begrijpend. "Is het goed?" Vraag ik. Ik ben wat bang voor Koen zijn reactie.. "Ja. Ik begrijp het. Zolang we elkaar niet gaan negeren vind ik het goed. En je weet dat ik ook altijd van jou zal blijven houden he?" Vraagt hij. "Dat weet ik." Ik knik met mijn hoofd. "Dus? Beste vrienden?" Vraagt Koen met een lachje. "Beste vrienden!" Lach ik terug en geef hem een lange, deugddoende omhelzing. "Zeker dat je het niet erg vind?" Vraag ik een beetje bezorgd. "Tineke. Jij bent de ware voor mij. Ik zal altijd van je houden. En het kan me niet schelen hoe lang het zal duren tegen dat je er klaar voor bent, ik zal op je wachten tot je een teken geeft. Ik zal op je wachten, Tineke. Ook al zal ik je warme, zachte, heerlijke lippen moeten missen. Als jij gelukkig bent ben ik dat ook." Zachtjes praat hij tegen me. Ik voel hoe mijn ogen vochtig worden. "Oh Koen... dat is zo lief." Snik ik. Ik zwier nogmaals mijn armen om hem heen en druk mijn hoofd tegen zijn borstkas. Hij wrijft traagjes met zijn warme hand over mijn rug. Tegelijk plant hij voorzichtig een kus op mijn haren. We blijven eventjes zo staan en het voelt goed. "Wat als Amélie terugkomt?" Vraag ik met een kleine krak in mijn stem. "Tja. Goede vraag. Ik zal ze hier gewoon proberen buiten te houden. En anders.. tja, we zitten bij de politie he, we vinden wel iets." Glimlacht hij. Ik glimlach terug en net op dat moment gaan onze gsm's tegelijk af. "Toevallig!" Lach ik en ik neem mijn gsm. "Ik heb een mail van de commissaris." Zegt Koen. Ik unlock mijn gsm en zie dat ik ook een mailtje heb. "Ik ook." Ik klik erop en het opent zich.

Beste lid van het politiekorps Dilbeek

Na even wikken en wegen komt het er toch van. Ik mag jullie met veel plezier vertellen dat er aanstaande zaterdag een politiefeest plaats zal vinden.

Waar? In de grootste feestzaal van De Kapelle
Wanneer? Wij zien jullie graag aanstaande zaterdag om 19 u daar!

Jullie mogen jullie partner meebrengen, kinderen zijn een risico.

Er zal ook een dj aanwezig zijn en het beloofd een groot feest te worden!
Tot dan!
Roger Berckmans
Commissaris PZ Dilbeek

"Hoe leuk!" Zeg ik enthousiast nadat ik de mail heb gelezen. "Geweldig! Ik kan al niet meer wachten!" Ook Koen is er heel enthousiast over. "Nog 3 daagjes geduld." Knipoog ik. "Dat worden 3 lange dagen." Zucht hij. "Ik zal er wel voor zorgen dat die dagjes rapper gaan." "Dat doe je al altijd." Knipoogt hij naar me. "Onnozelaar." Lach ik en ik bok lichtjes met mijn vuist tegen zijn schouder. "Alle, ik zal moeten gaan naar huis. D'r staat er eentje thuis te wachten op mij." Koen neemt zijn autosleutels van de tafel. Ik kijk hem verward aan. "Barry." Met een grijns kijkt hij me aan. "Pester!" Lach ik. Koen lacht terug. Samen wandelen we naar de voordeur. "Kom je vanmiddag nog even langs?" Vraag ik wanneer hij de deur opendoet. Koen draait zich om. "Graag." Met een schattige glimlach kijkt hij mij aan. "Tot straks dan." Ik zwaai terwijl ik het zeg. Hij gaat de deur uit, glimlacht en zwaait terug. Wanneer hij in zijn wagen wilt stappen hou ik hem tegen. "Koen, wacht!" "Wat is er?" Vraagt hij bezorgd. Ik ga naar hem toe en geef hem voorzichtig een kus op zijn wang. "Tot subiet." Glimlach ik. "Tot strakjes." Glimlacht hij verlegen terug. Daarna stapt hij in zijn wagen. Ik zwaai nog even en hij zwaait terug. Vervolgens start hij de motor en rijdt weg.

Sorry voor diegene die teleurgesteld zijn dat ze niet samen zijn maarrrr zeker blijven lezen ;)