Yatağımda yuvarlanıyordum. Herzamanki gibi. Hastane duvarları artık evim olmuştu. Sekiz yıldır buradayım. Hastalığım , ilk başlarda ağır değildi. Daha sonra okulda alay konusu olmaya başladım. ''Tüy kız'' olarak biliniyordum. Eskiden bu kadar kötü değildi. Şuanda ne yersem kusuyorum. Kilo alamıyorum ve tamamen bunalımdayım. Doktoru-
''Melek ? '' kafamı kaldırdım.
''Efendim ? ''
''Doktorun çağırıyor. '' kafamı yavaşça salladım ve yataktan kalktım. İstikamet , doktorun odası !
***
''Nasıl yani ? Ev derken ? ''
''Bak Melek , sen bunalımdasın . Anlayabiliyorum. Ama eğer her yediğini kusmaya devam edersen en fazla bir ay daha yaşayacaksın. Arkadaşa ihtiyacın var. '' ne diyor bu adam ?
''Ama ... nasıl olur ki ? Bir ay mı ? ''
''Üzgünüm. '' derin bir iç geçirdi. ''Gitmek zorundasın. Belki moral olur ? Hastanede çürüyüp gitmeni istemiyorum Melek.'' kafamı ürkekçe salladım. Gitmem gerekiyorsa , gidecektim. Hastanede ölmeyi bekleyemem değil mi ?
