Seni acılar doğurdu
İlk satırın, yetim bir çocuğun gözlerinden süzüldü
Öyle kırılgan, öyle içliydiki hıçkırıkları
Kalem dile geldi, kağıt dile geldi
Senin için çok bedeller ödendi
İkinci satırını, bir ihtiyar doladı kulaklarıma
İhtiyarın sakallarından okundu hatıralar
Her birinde ayrı bir hüzün ayrı bir göz yaşı
Seni acılar doğurdu değerini bil
Bir gün bir cenaze gördüm
Ölümüm geldi aklıma, sonra savaşla yıkanmış binlerce ceset
Ecel yetmedi insana düşman olmaya
Düşman oldu yine birbirine o aynı insan
Derken sana bir satır daha ekledim
Tuttum bir savaşın ortasına koydum seni
Bir ölüm kokusuydu eksik olan
Oda sindi artık satırlarına
Her doğan ölürmüş. Seni acılar doğurdu
Dünya var oldukça yaşayacaksın
Satırlarının arasına aşkıda koydum
Kirli gönüllere hatırlatacaksın
Birgun sıkılırsan dünyadan şayet
Aşık olmaya bakacaksın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇÌMDEKİ DENİZ
PoetryYeni bir hesap, yeni bir kitap Kalem ve kağıt arasında bir sır olarak kalacak aska olan bu kahırlar. Seni anlatacak bir kac cumle bulabilirsem dolacak bu satırlar.
