Gözlerim Olur musun?

Birinci Bölüm

Lütfen az da olsa fikir ve yorumlarınızı belirtin.Hatalarımı ve yalnışlarımı söyleyin.

Multimedya:Peri ve Barış

Gazetede ki ilanı görünce tam da yapabileceğim bir iş olduğuna kanaat getirince,ilanı yırtıp annemin odasına doğru gittim.

"Bugün nasılsın anneciğim?"dedim tebessüm ederek.

"Çok şükür nasıl olabilirim ki kızım.Bende sana yük oluyorum."Her zaman ki gibi mahcupca konuştu annem.

"Asla öyle söyleme annem." Odanın penceresini acıp yatağın baş ucuna geçip,"Böyle konuşunca çok üzülüyorum.Sen benim tek varlığımsın sen bana yük değilsin.Yükümü hafifletensin." Ellerimi avuçlarımın içine alarak.

Annem eliyle yüzümü okşayıp "Ne oldu dışarımı çıkıyorsun?" Dedi.

"Evet gazeteye engelli çocuğuna bakacak birini arıyorlar.Görüşme için gideceğim."

"Sen benle ilgileniyorsun şimdide iş bulup çalışıp daha çok yorulacaksın."

"Merak etme annem yorulmam.Mecburum çalışmaya.Sen o tatlı canını sıkma yeter.Ben yemek hazırladım.Leyla abla gelir senle ilgilenir."

"Canım kızım bu işi yapacağına inanıyorum.Kardeşine de bakar ilgilenirdin." Annemin böyle söylemesiyle gözleri dolmuştu.

Gözleri görmeyen kardeşimi annemin geçirdiği trafik kazasında kaybetmiştik.Annem de o kazadan sonra yatalak oldu.Hayat bize acı kavramını her defasında gösteriyordu.

Anneme sarıldıktan sonra iş ilanında yazılan adrese gitmek için yola koyuldum.Yarım saatlik yol ardından dolmuştan durağa indim.Biraz yürüdükten sonra evi buldum.Ev dediğim hiçte yaşadığım ev gibi değil.Dışardan bakınca zengin oldukları belli oluyordu.Kapının zilini çalınca bir bayan çıktı.

"Ben gazetedeki ilan için gelmiştim." Dedim.

"Buyrun efendim." Diyerek bana yol gösteren evin çalışanını takip ettim.Merdivenlerden yukarı çıkıp tahminen çalışma odası olduğunu düşündüğüm yere geçtik.

"Siz burda bekleyin ben Zehra hanıma haber veriyim."dedi evin yardımcısı.

Ben hafif bir tebessüm ile başımla onayladım.Çok geçmeden Zehra Hanım içeri girdi.

"Hoş geldiniz ben Zehra." Elini uzatarak.

Ayağa kalkıp "Ben de Peri.Memnun oldum efendim." Dedim karşılık vererek.

"Yalnız benim çocuğum küçük değil.İlan da belirtmiştim,oğlum zaten sizin yaşınızda babasını kaybettiğinden beri çok içe kapanık oldu." Dedi Zehra Hanım.

"Biliyorum yaş aralığını belirtmiştiniz.Ben yapabilirim ve işe ihtiyacım var.Bana güvenin lütfen." Sesim üzgün çıkmıştı.Amacım acındırmak değildi.Kardeşime yıllarca baktığım için tecrübeliydim.

Gözlerime bakıp biraz düşünen Zehra Hanım "Tamam o zaman bir hafta çalırsınız Barış ile anlaşırsanız devam edersiniz." Dedi.

"Çok teşekkür ederim."

"Yarın sekiz gibi burda olun lütfen."

Kabul edilmenin sevinciyle artık bu haberi anneme verebilirdim.Eve uğramadan önce Annemin ilaçlarını yazdırmak için hastaneye gittim.

"Peri ,Peri ..."Bana seslenildiğini fark edince arkamı döndüm.

"Nasılsın Peri?Hayırdır Annenmi rahatsızlandı?"

"Bildiğin gibi.Hayır Anneme bir şey olmadı sadece ilaçları bitti yazdırmaya geldim.Sen nasılsın Gölge?"

"Hastanede nasıl olunursa." Dedi gülümseyerek "Paran var mı?Yoksa ben hal edeyim."