Kayıp (TAMAMLANDI)

27. Kısım

27. GÜN
Bir dakika.
Yirmi yedi gün mu oldu?

Zaman kavramımı kaybettim sanırım, bilmiyorum.

Neyse.

Kilo vermişim sanırım, kendimi çok zayıf hissediyorum. O kadar çok acı çekiyorum ki artık vücudum bir şey hissetmiyor.

Yirmi yedi gündür işkence altında tutuluyorum, kanımı alıyorlar ve ben hiç bir şey yapamıyorum. Artık dış dünyadan umudumu kesmiştim.

Hayır kimse beni buradan kurtarmayacaktı.

Ben kendim buradan kurtulacaktım.

AMELİYAT ODASI
SAAT:12:30

Nerede kaldı bu çocuk?

Kan verme zamanım gelmişti. Son bir kaç gündür bu korkunç mekanda ki diğer kurbanların bana gizlice verdikleri yemekleri yiyordum. Gücümü az çok toplamıştım. En azından ayakta durabiliyordum.

Bu sefer hiç sorun çıkartmadan adamların beni hücremden çıkartıp ameliyat odasına götürmesine izin vermiştim.

Doktor gelip beni kanımı alınca kendimi fazla zorlamadım. Sonuçta bir kaç dakika sonra bu kanlar yok olacaktı.

Tam yattığım yerden kalkacaktım ki odanın kapısı açıldı.

İçeri giren Ekrem'di.

"Doktor bey, bugün Emre biraz daha kan verecek." dedi. Doktor itiraz etti:

"Ama Ekrem bey, bu onun için riskli olabilir."

"Ne diyorsam, onu yap doktor." Doktor bana endişeli bir bakış attı.

"İyi tamam, ama önce biraz dinlenmesi gerek." dedi.

"Ne gereki-"

Tam o sırada mekandan alarm sesleri geldi.

Aşşağıdan sesler gelmeye başladı.

"Yangın var!"

Doktor endişeli endişeli bağırmaya başladı.

"Hastaları buradan acilen çıkartmalıyız!"

Ekrem bana sinirli bir bakış attı.

"Ben gidip aşağıyla ilgileneceğim. Siz burda kalıyorsunuz. Emre o kanı bugün verecek."

Doktor Ekrem'e doğru yaklaştı.

"Buna izin veremem, Emre'nin bu şartlar altında hayatta kalması çok zor. Ayrıca kendi hayatımı da tehlikeye atamam." dedi.

Doktor Ekrem'e yaklaşırken Ekrem belinden bir tabanca çıkartıp Doktoru nişan aldı.

"Burada kalıyorsunuz."

Doktor geri çekildi. Ekrem odadan çıkıp kapıyı kapattı.

Doktor bana baktı:

"Demek seninle biraz daha buradayız." dedi.

"Üzgünüm, ben daha fazla burada kalamam dedim." Kollarıma bağlanan enjektör şeyleri söküp yerimden kalktım.