Andrea's Pov
Apat na linggo na ang nakakalipas pagkatapos naming mag usap ni Xands at ngayon mismo ang kasal nya kaya lang. Ugh! Just fuck! Sabi ko na nga ba nawalang gagawing matino ang gagong yun. Hindi ba naman sinipot si Xands sa mismong kasal nila. Tangina lang ng tarantadong yun ang kapal ng mukhang paasahin yung kaibigan ko at pinagmukhang tanga sa harapan ng maraming tao. Pwede namang icancel yung kasal kung ayaw na nya sa kaibigan ko diba pero bakit kailangan pa siyang ipahiya sa mismong kasal ng kaibigan ko? Napakawalang kwenta talaga ng gagong yun! Ang malala pa nyan hindi namin mahanap si Xands. Ang sabi nya lang gusto nya munang mapag isa saka bigla ng naglaho na parang bula.
Nagaalala ako sa kaibigan ko, kahit naman loka loka yun ay mahal na mahal ko pa rin sya.
"Ang lalim naman ng iniisip ng prinsesa ko." napabuntong hiningang sabi ni Zach. Kasama ko pala si Zach, nawala sa isip ko masyado kong iniisip si Xands. Nag aalala kasi ako sakanya.
"Sorry baby nagaalala lang ako kay Xands" malungkot na sabi ko saka ko sya niyakap.
"Don't worry princess, I think she just need a time to think. She'll be okay. She's a strong woman, like you" masuyong sabi nya at hinalikan ako sa noo ko.
"Thankyou baby" malambing na sabi ko sakanya. Saka ko sya niyakap ng mahigpit. I really love this man. He's my everything now.
"Always welcome baby. Now, Can we talk about us?" Nakangising tanong nito. Napangiti naman ako.
"What about us baby?" casual na tanong ko.
"Hindi ka pa ba buntis?" natigilan ako sa tinanong nya. Nakanguso sya sa harapan ko na parang bata at hinahaplos ang tyan ko. "Kasi diba tuwing nagaano tayo sa loob ko naman ipinuputok lahat pero bakit hindi ka pa nabubuntis? Gusto ko na ng baby ah. Gusto ko ng basketball team." sabi nito habang hinahaplos pa rin ang tyan ko. "Siguro kailangan na nating araw arawin para makabuo na tayo. Magsisipag tayo okay? Nakangising sabi nito.
Naiiyak ako, Ayokong madismaya siya, Ayokong malungkot siya. I'm worthless.
They say that the essence of a woman is when she bear a child inside her womb.
Paano ako? Paano yung kagaya kong walang kakayahang nagdala ng sanggol sa sinapupunan ko? Wala bang kabuhulan ang pagiging babae ko.
Masakit. Paano pag nalaman nyang baog na ako
Makalipas ang ilang buwan hindi naman nagbabago ang sweetness namin ni Zach, kaya lang this past few days parang medyo nagiging cold sya. Kakausapin lang niya ako kapag tinatanong ko siya o kinakausap. Hindi nya ako masyadong kinikibo, ewan ko kung naiistress lang sya sa company o ano e.
Hindi ko pa nasasabi sakanya ang kalagayan ko, masyado na syang naiistress sa kumpanya dadagdag pa ba ako? Kukuha na lang ako ng tiyempo para sabihin sakanya.
Papunta ako sa bahay ng lolo ko ngayon, Yes okay na kami ng lolo ko naiintindihan ko naman si lolo. Hindi lang kasi ako ang paborito nya pati na rin si Zach, diba nga magkababata kami ni Zach? Alam kong dati palang pangarap na talaga ni lolo na lalaki ang mamamahala sa kumpanya nya. Kaya lang babae ako at hindi na nasundan dahil namatay ang daddy ko ng mag11 ako and ng mom? Nowhere to be found, hindi ko na sya nakita ng umalis sya ng mag-away sila ni papa, kahit sa burol na ng papa ko hindi sya nagpakita. Kaya ang lolo ko na ang nagpalaki saakin.
"Maam nandito na po tayo." sabi ng driver ko. Oo, hindi kasi ako pinagmaneho ni Zach baka daw mapano ako kasi mag gagabi na daw at tiyak gagabihin ako sa pag uwi, knowing lolo medyo may kadaldalan sya. Hindi nya din naman ako kasamahan ngayon kasi busy sya.
Nginitian ko kang si manong saka lumabas sa kotse, sinalubong naman ako ng mga kasambahay at sinabing nasa library daw ang lolo at may kasamang bisita.
Umakyat ako sa taas at kumatok muna ako bago ako pumasok sa library ng lolo.
"Lolo?" tawag ko rito ng makita kong may kausap sya na nakatalikod saakin. Isang babaeng medyo may katangkaran.
"Oh iha? Andito kana pala. Iha, Your mama is here." nakangiting sabi nito. Saka naman lumingon ang katabi nya.
"Anak" makuha luhang sabi ni o saakin.
Ewan ko ba pero wala akong maramdaman na galit o kahit hinanakit man lang sakanya. Naiyak na lang ako.
"Ma" sabi ko sakanya saka ko sya tinakbo ang pagitan namin at niyakap sya ng mahigpit. I miss her, I miss her so much. Hindi ako galit sakanya bakit naman ako magagalit sa taong nagluwal sakin at halos mamatay na sa kakapanganak sakin. Siguro nagkaroon sya ng kasalanan ng abandunahin nya aki pero lahat naman ng tao nagkakasala diba?
"I'm sorry baby if mommy left you" humahagulgol na hinging tawad nito. Napaiyak na lang ako at sunod sunod na tumango.
"I miss you Ma" tuloy tuloy pa rin ang pag iyak ko habang niyayakap sya.
"Shh. Mommy misses you too baby" sabi nito at inalo ako, saka pinunasan ang mga luha ko sa pisngi.
"Nasabi sakin ng lolo mo ang sitwasyon mo, I am a reproductive endocrinologist, anak. I am a medical doctor who specialized in a diagnosing and treating infertility and other reproductive or normal disorders. I can help you. Kailangan mo lang dumaan sa mga tests para malaman kung anong treatment ang naangkop para sa iyo. I'll do everything anak. Gusto kong bumawi sayo. Let me help you.
Tila nabuhayan ako ng pag-asa sa sinabi ng mommy. I still have a chance. I'll grab this opportunity.
-
931 words
