Wraak van Hayat

6. Nog meer verrassingen

Ik kon me ogen niet geloven toen ik zag wie in mijn kamer stond om fucking 02:00 's nachts. Ik: 'Rida wtf doe jij hier?' Ik kon aan hem zien dat ik wel de laatste persoon was die hij hier verwachtte. Rida: 'Wat doe ik hier, wat doe jij hier.' Ik: 'Dit is mijn huis en dit is mijn kamer waar jij nu in staat.' Rida was gewoon helemaal wit getrokken en totaal sprakeloos. Het was op zich best wel grappig om te zien, maar dit is niet het moment om te gaan lachen. Ik: 'Ga je me nog vertellen wat jij hier aan het doen bent of zal ik even lekker lawaai gaan maken zodat de hele buurt ook gezellig mee kan praten.' Rida: 'Handek je gaat schreeuwen. Ik ga je vertellen wat ik hier kom doen.' Ik: 'Ik ben benieuwd hoor.' Ik kon geen enkele reden bedenken dat hem hier naar mijn kamer leidt. Rida: ' Ik moest een jongen ophalen en ze zeiden dat dit zijn adres is.' Ik: 'Wie zei dat en hoe heet deze jongen.' Rida: ' Ik kan je niet vertellen wie het heeft gezegd en ook niet wie me heeft gestuurd, maar de jongen heet Tarik.' Hoorde ik het nou goed. Rida komt hier voor Tarik. Welke connectie is er nou tussen Rida en Tarik of kan het zijn dat Rida ook bij die maffia hoort, want hij kon me niet vertellen wie hem heeft gestuurd. Dat kan toch niet of misschien toch wel? Rida: ' Aarde aan Hayat ben je hier nog of ben je in slaap gevallen. Ken je die jongen ofso?' Ik: 'Die jongen is mijn broer.' Rida: 'Jouw broer?!' Aan zijn reactie te zien had hij dat totaal niet verwacht. Ik: 'Hoezo ben jij opzoek naar mijn broer? Wat is er tussen jullie twee.' Hij bleef een tijdje stil en staarde naar de muur. Ik begon op dat moment echt geirriteerd te raken. Voordat ik het wist had ik iets gezegd dat ik niet had moeten zeggen. Ik: 'Zit jij soms ook in die maffia met Tarik.' Hij keek meteen omhoog en ik had gelijk spijt van wat ik had gezegd. Rida: 'Sta op jij gaat even met mij mee.' Ik: ' Ik ga nergens naartoe met jou.' Hij pakte me bij mijn haar en sleurde me uit bed. Ik: 'Help me! Iemand wil mij ontvoeren!' Hij trok me omhoog en plaatste zijn hand voor mijn mond, zodat mijn schreeuw om help door niemand  gehoord kon worden. Hij bracht me naar buiten en duwde me zijn auto in. Ik begon alweer te schreeuwen, maar niemand die iets hoorde. Hij stapte in en reed weg. Ik: ' Waar breng je me naar toe? Wat ben jij van plan met mij?' Rida: ' Zit stil of je gaat spijt krijgen.' Ik besloot om me maar gedeisd te houden, want ik kon nadat hij me zo aggressief uit huis had getrokken alles van hem verwachten.

We bleven maar rijden en rijden en rijden, totdat we eindelijk stil stonden. We waren bij een huis in een afgelegen plek aangekomen. Rida: 'Zometeen stap je rustig uit deze auto en als je ook maar durft om te gaan schreeuwen ga je de gevolgen niet leuk vinden.' Ik heb hem nog nooit zo tegen mij zien doen, maar op dat moment kon ik alles van hem verwachten. Ik: ' Doe maar rustig, ik ben wel stil.' Rida: ' Beter voor je dat je stil bent ja. Stap nu uit de auto.' Ik stapte uit en liep richting het huis met hem die achter me liep. Ik liep het huis in. Er stond alleen een bed, een tafel en een tv. Rida: 'Hier ga je vannacht blijven.' Ik: ' Leg me uit waarom ik hier nou moet blijven.' Rida : ' Ik wil weten hoe jij over de maffia weet.' Ik: 'Had dat dan gewoon in mijn huis gevraagd. Waarom moet je me zo nodig naar deze plek brengen. Rida drukte toen op een knopje bij zijn kraag. Rida: 'Omdat die mensen van de maffia aan het mee luisteren waren naar ons gesprek.' Ik: 'Hebben ze mijn naam dan niet gehoord en dat Tarik mijn broer is.' Rida: ' Nee, toen ik zag dat jij het was deed ik het zendertje snel uit en later weer aan, zodat ze niet achterdochtig zouden worden. Ze hebben het eerste deel gelukkig niet gehoord. Ik moest beetje agressief doen zodat het leek alsof ik je niet kende. Ik bracht je hier gewoon voor de zekerheid. De zender staat uit, dus we kunnen nu gewoon vrij praten.' Ik: ' Dus je deed dit alles om me te beschermen?' Rida: ' Tuurlijk. Wat dacht jij dan.' Toen ik die woorden uit zijn mond hoorde komen werd ik vanbinnen heel blij, omdat dit dan betekent dat hij bezorgd om me is. Ik: 'Oke ik ga je vertellen hoe ik over dit alles weet.' Dus ik vertelde over die nacht toen ik Tarik volgde tot de loods en alles had gezien en gehoord. Rida: ' Je bent toch niet van plan om naar de politie te gaan?' Ik: ' Nee, anders zouden ze mijn broer arresteren en dat was ik sowieso niet van plan anders komen ze achter mij aan.' Rida: ' Goed, want ze zouden echt achter je aan komen. Hayat ik heb dan nog 1 vraag voor je.' Ik: ' En dat is?' Rida: ' Wat is er met je gezicht gebeurd? Wie heeft dit gedaan?' Ik: ' Nadat Tarik thuis kwam van de loods was ik zo boos op hem om wat hij had gedaan, dat ik hem had geconfronteerd er mee. Ik begon later ook te schreeuwen. Dat had hem dus zo boos gemaakt dat hij me begon te slaan. Nadat hij had gezien wat hij had gedaan, rende hij de deur uit en dat was de laatste keer dat ik hem had gezien.' Rida: ' Wat een schmeta ( lafaard) dat hij zijn zus durft te slaan, dat hij überhaupt een meisje aanraakt.' Ik: ' Hé dat is nog steeds mijn broer en dat komt van de jongen die mij het huis uit sleurde.' Ik kon aan hem zien dat ik hem had gekwetst met mijn woorden, maar ja het is de waarheid. Ik: ' Kunnen we nu dan terug gaan naar huis.' Rida: ' Isgoed kom mee.' Dus we zaten weer in de auto en Rida bracht me naar huis. We kwamen aan bij mijn huis en op het moment dat ik uit wilde stappen pakte Rida mijn arm vast. Rida: ' Hayat het spijt me hoe ik tegen je deed. Ik wilde je alleen beschermen.' Ik: ' Ik vergeef je. Ik weet dat je intenties niet slecht waren, maar flik me dat niet nog een keer.' Rida: ' Hahahah dat beloof ik je.' We keken elkaar nog even aan en toen leunde hij naar voren en zoende hij me. Ik zoende hem terug. Het leek net alsof ik aan het zweven was in de wolken. Ik was vanbinnen echt aan het smelten. De jongen die ik zo lang leuk vind kuste me. We trokken onze lippen langzaam weg. Rida: ' Ik zie je in shaa allah snel op school.' Ik: ' In shaa allah.' Ik stapte uit en liep naar de deur. Dit was echt een rare avond met veel verrassingen. Ik deed de deur open en tot mijn schrik zag ik Tarik bont en blauw in een plas bloed liggen. Ik : 'Tarik!' Ik rende gelijk naar hem toe. Ik: 'Tarik wordt wakker, ga alsjeblieft niet dood! Dit is allemaal mijn schuld. Wat moet ik nou doen!' Ik pakte de huistelefoon en belde 112. 112: 'Met 112, wat is uw noodgeval.' Ik: 'Mijn broer is aan het doodbloeden. Stuur alsjeblieft snel een ambulance.' 112: ' Wat is het adres?' Ik gaf hun alle benodigde informatie. 112: ' De ambulance komt er zo snel mogelijk aan.' Ik hing meteen op en ging weer terug naar Tarik. Ik: 'Tarik laat me niet alleen alsjeblieft ga niet dood wat moet ik zonder jou.' Hij deed zijn ogen langzaam open. Tarik: ' Hayat, het spijt me.' Hij raakte toen bewusteloos. Ik: 'TARIK!'

What will happen next? Find out in Chapter 7.