Present time --April 1, 2017--
Inalis ko yung earphone ko ng marinig kong nagsisigaw nanaman sa harap ko yung secretary ko. Tama yung basa nyo, sinisigawan nya ko. Best friend ko rin kasi sya.
"Ano nanaman ba?!" badtrip kong sabi.
"Pano ayan ka nanaman kasi! Jona, move-on! Pwede tigilan mo na yang pakikinig ng mga laos mong kanta at pirmahan mo na yang mga yan! Hindi ka na nya babalikan kasi at the first place, ikaw ang nangiwan!"
Shit... Nadudurog nanaman puso ko. Bakit ba... Bakit ba kasi ganito?!
Wayback --April 1, 2012--
"And I heard you notice every day while I've been here beside myself,"
Hm?
"How your bedroom smells just like me and how you find somebody else."
Gahh. Lutang nanaman ako. May tumatawag pala. Pinatay ko yung yung tawag. Oo, di ko sya sinagot. Anong pakialam nyo?
Siya nanaman! I'm trying my best to ignore him. Hindi ako makapagisip. Hindi ko alam kung sino ba sa kanilang dalawa. Siya yung una, pero putangina! Para sa mga nagmahal na ng dalawang tao at the same time, do you get this feeling? Yung pakiramdam na alam mo na mas mahal mo yung una pero ang gusto mong piliin yung pangalawa. Alam ko mali ito, pero anong magagawa nyo, ako 'to.
"But theres a letter that I wrote you It's just above of your top shelf,"
Tsk! Can he just shut the fuck up?!
I answered the phone as he said "Baby--"
"Jason!"
"Baby... I miss you." As I heard his voice I felt guilty... He's crying, again.
"Jay, lets stop this. Lets have a break."
"No baby, I cant. I--"
"Stop calling me baby!"
"Jona. Ano bang problema? Please don't let me go. You promised that you love me, you promi--"
"Jay, tama na, ayoko na. Mas mahal ko s--"
"Sinong sya Jona?! Sino sya?!"
"I'm sorry Jason... Remember that I loved you. Goodbye."
Pinatay ko yung call... Hahagis ko sna nung may tumawag nanaman. Si Kellin... Yung pinalit ko kay Jason.
Present time --Still April 1, 2017--
"Jona, tama na. Sorry. Di ko sinasadya yung sinabi ko kanina... Ang dami pa kasing gagawin tapos ganya ka pa. 5 years ago na yun Jona, eksaktong 5 years. Bakit ganyan ka parin?" Malumanay na sabi ni Hannah.
"Okay lang... Tanggap ko na. Pero talagang di ko lang kayang kalimutan kasi..." Tumulo nanaman luha ko. "Mahal ko sya at di ko matanggap na mali yung pinili ko."
Halos araw araw na ko umiiyak dahil sa nangyari exactly 5 years ago. Yung pakiramdam na mali yung pinili mo at hanggang ngayon di mo parin kayang kalimutan yung pinagpalit mo sa kadahilanang mas mahal mo sya kaya ngayon nagsisisi ka.
Wayback --Still April 1, 2012--
Sinagot ko yung tawag ni Kellin.
"Honey, okay na ba? Tapos na ba kayo?"
Pinunasan ko muna yung luha na di ko namalayang tumutulo na sa mga mata ko.
"Oo, tinapos ko na." And then I smiled na parang nakikita nya sa kabilang linya. Hindi pala dapat pala ko nanghihinayang, may Kellin papala ko.
