DENGE

3.BÖLÜM (PART-1)

Merhaba arkadaşlar. Yazım hatalarım varsa baştan söylüyorum affola. Telefondan yazıyorum çünküü. Hikayemi okuma listesine ekleyenler var. Gerçekten çok teşekkür ediyorum. O kadar mutlu oldum ki bildirim gelince. Çok teşekkür ediyorum tekrardan. O zamaaan ne mi? O zaman dans diyormuşum. :dddd

Neyse lafı uzatmıyorum. Hepinize iyi okumalarrr *-* 

Günlerce ağlamıştım. Tüm mezarlıkları gezip onun mezarını aramıştım. Hayatım tamamen alt üst olmuştu yeni yeni toparlanıyordum ve şimdi o karşımda oturuyordu.

HEMDE TELEFONLA OYNUYURDU!

Titremeye başladım. Hemen çantamdan ilacımı çıkarıp içtim ve onun yanına doğru ilerledim. Çantamı masanın üzerine fırlattım ve kolunu sertçe kavradım. Tam bir küfür savuracaktı ki gözleri benim gözlerimle buluştu. Bir anda ayaklanıp beni sürüklemeye başladı.

Tepkisizdim. Göz yaşlarım akmaya başladı. Şuan bağırıp çağırmak istiyordum ama ağzımı bile açamıyordum.

Dışarı ulaştığımızda soğuk yüzüme vurdu. Kolumu onun elinden kurtarıp göz yaşlarımı sildim. O ise hala suratıma hiçbir şey olmamış gibi bakıyordu. Dizlerimi büküp yerde oturmaya başladım. Aynı zamanda ağlıyordum da. Öylece durdu karşımda günlerce çiçek yolladığım çocuk. Kendimi toparladım ve ayaklandım. Yumruğunu sıkıp suratına indirdim. Ani ruh hali değişimine şaşıracak ki ağzı bir karış açıldı.

“Sen, sen nasıl burdasın? Bana öldü dediler.” Dedim.

“Uzun hikaye.” Dedi gözlerini kaçırırken.

“ Ne demek uzun hikaye! Sensin uzun hikaye! Hemen , burada, bu dakika anlatıcaksın her şeyi.” Diye bağırdım.

“Anlatamam.” Dedi.

Rahatlığı şuan çıldırttı beni.

“Ne demek anlatamam ya? Ben her gün senin yanına geldim! Her gün sana çiçek getirdim! Sana kitap okudum! Sonra ne oldu biliyomusun? Hastaneye gittim ve pat senin öldüğünü söylediler bana!” diye bağırdım.

Etraftakiler bize bakmaya başladılar.

“Burda olmaz.” Deyip tekrar kolumu tuttu.