▲ PISIRIK ▲

Bölüm•5

İveeeeet aşkımcımlar. Bugün 23 Mart vee resmen aylardır sizi beklettim. Her gün kendime "tamam bugün yazıcam söz." dememe rağmen kendimi bile rahatça kandırabiliyorum. Bazen kendime bile inanmıyorum. Siz yine Esranur ve tehditlerine dua edin, sağ olsun sayesinde "sonunda" yeni bölüm geldi. Öncelikle ilk 4 bölümü baştan okumanızı tavsiye ederim. Unutmuş olma ihtimaliniz bayaa yüksek :DD Size kızmıyorum suç bende bukadar geciktirirsen olucağı bu dimi?? Her neyse bu bölüm geçmişten küçük bi kesit var. Yeni bir yağuşuklumuz giriyooo kadroya <3 Boll bol Ellie bacımızın düşüncelerini dinliyceksiniz benim minik psikolokçuklarım. Bu bölüm diğerlerinden çok farklı oldu. 2. bi Ellie mi çıkıyo ortaya ne dersiniz? Yoksa "Aman aman bize bitane yetiyo" falan mı diyosunuz bakiyim:Dd.

Car car konuştum gene. İnşallah bunaltmıyorumdur ya . Sizi çok seviyommm pıtığcıklayımm<33 İyi ki varsınızz muç muç :*

~Vote ve Yorumları unutmayalımm!~

☜❤☞

Derin nefes alıp sigaramdan bir fırt çektim. İçimde dolaşan acı duman ile ısınıyordum. Rüzgarla yüzüme gelen ufak su damlasıyla ufak bir küfür savurup sigarayı elimde çevirdim. Deniz kenarında sigara içersen böyle olurdu işte. Sönmüş sigarayı denize fırlatıp cebimdeki sigara kutusunu çıkardım. Sigaranın biteceği zaman mıydı şimdi? İkinci bir küfre engel olamamıştım.

"Sikiyim-

Ensemde hissettiğim nefesle korkup arkama baktım.

Arkamda beni izleyen iki mavi göz ve ukala bir gülüş şaşırmama yetiyordu.

"Tanımadığın kişilerle böyle mi konuşuyorsun?"

Aslında ayyaş bir adam beklememe karşın oldukça genç bir adamdı karşımdaki. Sert bir şekilde nefesimi dışarı verip bakışlarımı tekrar yabancıya çevirdim. (Olabildiğim kadar) Sakin davranmaya çalışıyordum.

"Evet, şimdi siktir olup gidebilirsin."

Bu ve bunun gibilerle bir haftadır karşılaşıyordum. Dave gittiğinden beri sayıları bir virüs gibi giderek artıyordu.

"Beni kendi arazimden mi kovuyorsun sen?"

Arkamdan gelen sinir bozucu gülüşe aldırmadan ayağa kalkıp ukala çocuğumuzun suratına yaklaştım.

"Artık arazinle rahatça sikişebilirsin."

Yüzündeki gülüşün yok oluşunu gördükten sonra karanlık sokağa doğru ilerledim. Arkamdan gelen ses ile adımlarımı yavaşlattım. Bu salağın amacı neydi böyle?

"Arazi yerine seni düşünmüştüm oysaki…"

Sinirden kendimi zor tutuyordum ve anlaşılan “bu yabancı” beni kızdırmaktan hoşlanan birisiydi. Yola devam ederken arkamdan geldiğini ayak sesleri hala devam ediyordu.

"Hadi ama bu kadar kızmana gerek yok."

Caddeye çıkmama rağmen hala beni takip ediyordu. Yoldan geçen arabalarla oluşan rüzgar titrememe sebep oluyordu ve bu soğukta eve gitmek iyi bir fikir değildi. Arkamı dönüp ona yaklaştım. Yorgundum ve bu saçma kovalamaca oyunundan hoşlandığım da söylenemezdi.

"Ne istiyorsun, hemen söyle!"

"Sadece bir yemek?"

Bu kadar çabuk cevap vermesi hafif bir şok etkisi bıraksa da gözleri dikkatimi dağıtıyordu. Açık mavi gözleriyle yalvarırcasına gözlerime bakarken hızlıca kıyafetlerini süzdüm. Oldukça bakımlı gözükse de bu hala hiçbir şeyi değiştirmiyordu.