Heart By Heart || Z.M

Özel bölüm 2

Multimedia'da ki şarkı ile okuyabilirsiniz.

Önümdeki çikolataya uzandığımda, Gab elime vurdu. "Yeter artık Marie! Daha iki aylık ama sen karnında bir godzilla taşıyor gibisin!" Kaşlarımı çattım. "Sende hamile ol göreceğim ben seni!" diye cırladım. Geriye yaslanıp, koltuğun koluna koyduğum çay bardağımı ve cam altlığını alıp bacaklarımın üzerine yerleştirdim. Doktora gideli ne kadar oluyordu bilmiyorum ama sanki hamile olduğumu öğrendiğimde kendime yemek yeme özgürlüğü ilan etmiştim ve önüme geleni yiyordum. Zayn, kendisini de yiyeceğime dair şakalar yapsa bile.

"Çok kilo alacaksın sen bu gidişle" dedi Elisha karşımda nutellayı kaşıklarken. Kaşlarımı çattım. "Doğumda veririm" diye mırıldandım. Gab'in sahte kahkahası üzerine kaşlarım daha da çatıldı. Şu an pek ciddiye alınacak bir görüntüye sahip değildim aslında. Gülmesi doğaldı. Üzerimde peluş pijamam, tweetyli kazak, ev terliklerim ve dağınık topuzum vardı.

"Doğumda biraz zor verirsin" dedi Elisha. Omuzlarımı silktim. "Spor falan yaparım" dedim ve bitki çayımdan yudumladım. Bitki çayını sevmezdim fakat bebeğe kahve iyi gelmeyeceği için içiyordum. "Hoş geldiniz hanımlar!" Zayn'in sesini duyduğumda gülümsedim. Ellerinde poşetlerle mutfağa ilerledi. "Hoş bulduk küçük kardeş!" diye bağırdı Elisha. "Doniya baba olacağım kes şu zımbırtıyı artık!" Elisha yüzünü buruşturarak Zayn'in taklidini yapmaya başladı.

"Diniyi bibi iliciğim kis şi zimbirtiyi irtik!" gülerek onu izledim. "Ben gidiyorum, randevu var" başımı salladım Gab'e bakarak. Yanıma gelip beni öptü. "Yeğenime iyi bak" kaşlarımı çattım. "Yeğeninden önce ben geliyorum sanıyordum?" montunu giyerken başını iki yana salladı. "Pabucun dama atıldı güzelim" somurtarak ona bakmaya devam ederken, karnıma konulan çikolata paketi ile dikkatim dağıldı. Elimdeki bitki çayını koltuğun koluna bırakıp çikolata paketini avuçlarım arasına aldım.

"Zayn!" diye cırladıktan sonra yanıma oturan eşime sarıldım. Gülerek ellerini belime sardı. "Peki, bende gidiyorum. İğrençsiniz" Elisha'nın sesini umursamadan Zayn'e sarılmaya devam ettim. Henüz karnım çıkmadığı için rahatlıkla sarılabiliyordum. "Seni çok seviyorum!" diye cırladım. Elleri sıkılaştı ve beni kucağına çekti. Bacaklarımı iki yanında açıp çikolata paketini aldım ve açtım. Ambalajını koltuğun üzerine bırakıp içerisindeki karamelli çikolatayı aldım ve ısırdım. Zayn gözlerini ayırmadan beni inceliyordu.

"Ne bakıyorsun?" dedim ağzım doluyken. Güldü ve beni kendisine çekip boynumdan öptü. "Seviyorum çünkü" dedi geri çekilirken. Sakalına takılan saçımı çekip çikolatalı dudaklarımı dudaklarına bastırdım. "Karşılığını alıyorsunuz Bay Malik" dedim çikolatadan bir ısırık daha almadan önce. Kaşları yukarı kalktı ve güldü. "Hele bir almayayım Bayan Malik" gülerek çikolatayı yemeye devam ettim.

"Akşam annemlere gidiyoruz" dedi. Başımı salladım. "Haberim var Elisha söyledi" usulca başını salladı. "Ya Marie ben düşündümde" bakışlarım yüzüne yerleşti. "Ben futbol takımı kurarız diyordum evlenirken ama" kaşlarımı çattım. "Sen bu gidişle bütün parayı yemeğe yatırırsın. Tek çocuk yeter" sinirle kafasına geçirdim. Kahkahası salonu doldurmuştu. Üzerinden kalkmak istedim ama beni kendisine çekip ellerini boynuma koydu ve dudaklarımı öptü. "Şaka yapıyorum be" dedi geri çekildiğinde. Omzuna vurdum.

"Böyle şaka mı olur?" dedim sinirle. Gülerek boynuma uzandı. Nefesi ve dudaklarını boynuma sürtüyordu. "Zayn" dedim hafif mızmızlanır gibi. Başını geri çekip bana baktı. "Efendim güzelim" ellerimi boynuma atıp yeni kestirdiği saçlarıyla oynadım. "Beni ne kadar seviyorsun?" Gülerek gözlerini yukarı kaldırdı. "Ben bile hesaplayamıyorum sevgimin boyutunu. Ama örneklemek gerekirse, teknolojinin henüz ulaşamadığı gezegenler ve yıldızlar kadar çok" söylediği her bir kelime, kalbime işlenmişti. Onun yüreğindeki sevginin haddi hesabı yoktu ve beni, hesapsız kitapsız seviyordu.

"Şair gibisin" dedim gülerek. Gözleri şişmiş yüzümde gezindi. "Konu sen olduğun sürece, ben şair olmaya hazırım"

***

"Marie kendini yoruyorsun" başımı kaldırıp abime baktım. Zayn şikayet etmişti. "Bebek henüz 2 aylık abi. Doktoruma sorup öyle hareket ediyorum" dedim kararlılıkla. Sıradaki gelecek kişi babamdı, bunu bildiğim için susmadım. "Ve ayrıca, bebek benim bebeğim. Ona bir şey olsa sizden çok ben üzülürüm. Bu yüzden, gelip bana konuşma yapmayı kesin" oflayarak başını salladı. Bu, pes ettiğini gösteriyordu. Önümdeki çizimlere geri dönüp kalemi elime aldım. Kış kreasyonu, sadece bana aitti. Zayn artık tasarım departmanıyla ilgilenemiyordu çünkü. Babam ve Yaser baba, şirketi Zayn ve abime bırakmıştı. Bu durum beni gururlandırıyordu. Hayatımdaki en önemli adam, eşime ve abime güveniyordu.

Abim odamdan çıktıktan sonra, çizimlere devam ettim. Kreasyon bir an önce hazır olmalıydı. Aksi takdirde, ciddi bir kayıp yaşardık.

*Zayn Malik*

"Ne oldu?" Dedim Marco'ya bakarak. "Bırakmıyor. Keçi gibi inadı var" dedi homurdanarak. Oflayıp sırtımı koltukla buluşturdum. Kendisini fazlasıyla yoruyordu. Bebek zaten onu zorluyordu fakat o çizmekten vazgeçmiyordu. Defalarca kez konuşmuştuk bu konuyu. Şirkete geçici olarak bir tasarımcı alabilirdik fakat Marie inat etmişti.

"Beyler!" Gözlerim içeri giren Harry'e döndü. "Ne oldu size?" Dedi masamın önündeki koltuğa otururken. "Marie" dedim ve öne doğru eğilip ellerimi, masaya yasladım.

"Ne oldu Marie'ye?" Dedi endişeyle. "Çizim yapmayı bırakmıyor" Harry gülerek bana baktı. "Sen olsan, bırakır mıydın?" Dedi alayla. Kaşlarım aniden yukarı kalkıp indi. "Gördün mü? Marie aklı başında bir kadın Zayn. Bu kadar abartmayın" Marco sırtını duvara yaslarken konuştu.

"Başka bir şansımız yokki zaten. İnat etti, artık ölse bırakmaz çizimi" gülerek Marco'nun dediklerini dinledim. Haklıydı. Marie'nin inadı, yer yüzünde başka kimsede yoktu. Zamanında, peşinden koşturduğu için alışmıştım artık inadına. Sonuçta onu bu inadı ve asiliği yüzünden sevmiştim değil mi?

Kısa bir özel bölüm ile karşınızdayım. Yorumlarınızı bekliyorum!

Not: Taslaklarda bulunan hazır bir bölümdü, okumanız ve biraz neşelenmeniz için paylaştım. Geri gelmeme henüz zamanımız var.