Yogun kar ;ve gözlerin hiç bu kadar donuk bakmamıştı bana.
İçimin karasına mi yanayım şimdi
Senin soğuguna mı
Ellerimde kenetlenmiş ellerin vardı
Ve nefesin uyurken beni ısıtan
Hepsine dolu yağdı güpegündüz bir şekerlemede
Bir uyku nöbetinde öldürdün bizi
Şimdi kadranı işlemez saatin
Zaman geçmez sensizlikte
Ben asırlik bir cinar olurum mezarimin dibinde
Sensizliğe açarım
Hasretini içerim köklerimle
Atestendir yapraklarım benim
İçimin yangınını sen anla artık..
