KADINIM MAFYA 'Aşktan Uzak' (Tamamlandı)

BENİM LEYA'M

 Gidip arabaya bindim çıkarken leya'nın arabasının yanında durup el kaldırdım "Güle güle."  manasında ve okuldan ayrıldım. Pek eve gidesim yok alsında spor salonuna sürdüm, her zaman geldiğim spor salonuydu burası içeri girip dolabımdan üzerimi değiştirdim, kulağıma kulaklık takıp bir koşu bandına çıktım.

Yavaştan hızlıya koşmaya başlarım kulağımda ki müzik  "Ceza 'Fark var'" şarkısıydı koşarken bu şarkıyı dinlemek güzel oluyor. Anılara da ev sahipliği yapınca.:)  İnsan bazen müzik dinlerken sanki  klibin de oynuyormuş gibi hisseder ya, şu an bende tam o bazende- yim sanırım. :):D

İki saate yakın belli bir yol kat edememe rağmen ve varış noktam olmamasına rağmen koştum.  Sonra inip, ilk önce duş aldım ve giyindim.  Arabaya binip eve gittim. Eve girdiğimde  arabayı Emre'ye bırakıp eve girdim. -Anne aç değilim.  diye mutfağa seslenip odama çıktım. 

Çantayı fırlattım bir kenara ve üzerimi değiştirdim. Camın önüne oturdum aslında belli etmemeye çalışıyordum ama sınıfa Leya ismin de bir kızın gelmesi beni fazlasıyla etkileyip sarsmıştı. İsmin den dolayı o kıza karşı zayıf bir tarafımın oluşmasından da kuşkulanmıyor değilim doğrusu. 

Uzaklara dalıp benim Leya'mı düşündüm. Doğrusunu söyleyeyim ki onu çok özledim hemde bir insan iliklerine kadar özler mi ben özledim... Kalemimi aldım defterimle bir şeyler yazasım geldi. Bu havayla 3 cilt bir roman bile yazabilirdim. Ve yazdım;

"Benim Leya'm; gecede parlayan yıldız... Benim Leya'm; yazın yağan yağmur... Benim Leya'm; çölde akan nehir... Güzel gülüşlü Leya'm, sesinin tonuna bile insanı hapsedebilen Leya'm... Varlığın da bile özlerken yokluğunu mecbur eden Leya'm. Gülün tomurcuğu, bülbülün ötüşü, aşığın öpüşü, güneşin ışığı, gecenin parıltısı, rüyalarımın süsü, kalbimin varisi, özlemimin sevgimin ,veliahtı. Ne yazsam ki daha. İşte BENİM  LEYA'M..."

Nokta koyup defteri bıraktım. Tam yazma havasındayken kalkıp bilgisayarımı aldım. Kitabıma devam etmek için. İlk cildinin bitmesine az kaldı. Güzel oluyordu. Bilgisayarı açıp yazmaya hazırlandım. Tam başlayacakken -Ne demek aç değilim ne demek yemeyeceğim okulda yemiyorsun zaten . Kahvaltıya yatacaksın herhalde. Hadi kalk bakalım yemek yemek zorudasın. Delikanlı diye konuşa konuşa annem geldi yanıma elinde bir tepsiyle. Ona bakıp gülümsedim -Buyrun validem şehzadeniz için her söz bir emirdir. İsteyin mutfağı mideme gömeyim. dedim masum ve sevecen bir gülümsemeyle......