DARKNESS

dört

Sinirliydim.Çok sinirliydim.Herkesteki gibi onun gözlerindede o korkuyu gördüm.
Ben bir canavardım.
Sadece kendim hayatta kalabilmek için çoğu insanın hayattan vazgeçmesine sebep oldum.
Hissettiğim yalnızlık duygusunu, içimdeki acıyı ve yanmayı anlasa bile hiç bir zaman benim yüzümden ölen insanların gece gündüz aklımdan çıkmamasıyla yaşamanın nasıl bir şey olduğunu anlayamazdı.
Onun için daha fazla yakınlaşmamıza izin verirsem bu onunda ölümüne sebep olurdu.

Gittikce hızımı arttırıyor ve önüme geçen herkesi solluyordum.
Sadece böyle sakinleşebiliyordum.
Spor Salonun önüne park ederek arabanın motorunu kapattım.
Başımı arkaya atarak gözlerimi bir kaç saniyeliğine kapattım.

Konseptimden çıkarmasına izin veremezdim.Senelerce uğruna savaştığım şeyden vazgeçemezdim,asla.
Derin bir nefes alarak çantamı omzuma astım ve spor salonuna girdim.

İçerde Cenkle tokalaştıktan sonra soyunma odasına doğru yol aldım.
Üstümü değiştirdikten sonra Antrenman yapacağımız yere gittim ve Cenkle beraber diğerlerininde beni beklediğini gördüm.
Herkesle tokalaştıktan sonra
"Her şey yolunda mı?" diye sordu cenk,en yakın dostum.
"he he" diyerek kestirip attım.
Cenkin arkamdan iç çekişini duydum ama görmemezlikten gelerek boks yapmaya başladım.

Ard arda yumruklarımı geçiriyordum kum torbasına,her yumruğumda daha kuvvetli vuruyordum.İçimdeki nefretten kurtulmak istercesine sert  vuruyordum.
Babamın yüzünü gözlerimin önüne getirerek daha kuvvetli vurmaya başladım.

Cenk,Yiğit,Demir ve Sait beni kum torbasından çekerek daha fazla sinirlendirdiler.
Bağırdım ve bir yumruk daha atıcaktım ki Cenk bana bir tane  geçirdi.
Kendime geldiğimde ona bakmaya başladım.
"Sakin ol Ateş!" diye bağırdı, cevap vermedim.
Kollarımı çekerek soyunma odasına gittim ve soğuk bir duş aldım.

Salondan çıkarak arabama atladım ve Göle doğru yol aldım.

Banka doğru yürüyüp oturacaktım  ki  Derini orada görünce duraksadım.
Saatlerce orada mı oturmuştu?
Arkamı dönüp gidecektim ama  gözleri beni buldu ve ayağa kalktı.
Buna rağmen gitmek istiyordum ve arkamı dönerek yürümeye başladım.

Derinin eli kolumu kavradığında olduğum yerde durdum ve gözlerimi bir kaç saniyeliğine kapadım.
Tarif edilemez bir sıcaklık tüm vücudumu sarmaladı.
Senelerce soğukluğu arzuladım , soğuk tarafından kendimi anlaşılmış hissettim ama bu sıcaklık başkaydı.
Hiç bir daha soğuğu istemiyordum.

"Seninle konuşmak istiyorum Ateş"
diye fısıldadı.
Yakınlığı tenimi ve kalbimi ısıtsa bile yapamazdım bunu, ona sadece zarar verirdim.
"konuşulacak bir şey yok Derin"
dedim soğuk bir şekilde.
"konuşulacak şeyler var,hemde çok!"dedi ilk defa sesini yükselterek.

Ona doğru döndüm ve gözlerinin içine baktım,o gözlerine.
"Ozaman konuş" diye emrettim.

"Oturalım" diyerek banka oturdu, yanına geçtim.
Konuşması için beklentiyle ona bakmaya başladım.

Kısa bir süreliğine gözlerini kapadı ve sonra konuşmaya başladı.

"Tam 4 sene önce benim için önemli olan her şeyi ve herkesi kaybettim.Annemi, babamı, hayatımı ve kendimi.
burada oturuyorum ama gerçekten burada değilim.
Nefes alıyorum ama yaşamıyorum.
Damarlarımdan akan kanı hissetmiyor kalp atışlarımı hissetmiyorum.
Tek hissettiğim burdaki yanma,"diyerek elini göğüsünün üstüne koydu ve devam etti
"Her gün yanıyor, her saat , her saniye , her an ne yaparsam yapayım durmuyor.
Geceleri o anıları kafamdan atamıyorum.
Tam 4 senedir doğru düzgün yatamadım.
Geceleri kabuslardan kalktım ve geri yatmaya korktum.
Yalnızlığı , içimdeki boşluğu,soğukluğu insanların etrafımda olmasına rağmen hissediyordum.
Benim hayatım ne yaparsam yapayim her zaman karanlıktı Ateş.
Ama dün gece her şey değişti.
Hayatımda ilk defa kendimi yalnız hissetmedim Ateş, ilk defa üşümedim.
Sen benim karanlık dünyamın içindeki renktin.İlk defa kendimi güvende ve anlaşılmış hissettim.
Ne kötülükler yapmış olduğun yada yapacağın umrumda değil.
Kendimi tekrar korkularımın içinde kaybolmuş hissetmek istemiyorum."

Söylediklerini sindirmeye çalışıyordum.Söyledikler güzeldi ama ona yakın olamazdım,olmazdı.
Ona zarar verirlerdi ve belki de öldürürlerdi.
Kalbim yakınlığına izin verse ve ihtiyaç duysa bile,olmaz.
Kalbim böyle hissetse bile Beynim olmucağını biliyor.
Ona dikkatle bakmaya başladım, sanki birdaha görememekten korkuyormuş  gibi.

"Bunları hisseden sadece sen değilsin Derin, ama sana yakın olamam.
Ölebilirsin, bunu mu istiyorsun?"diye bağırdım.

Gözlerime bakarak konuşmaya başladı.

"Ölsemde ölmesemde ne fark eder ki, buna yaşam denilmez ki Ateş."