Koşarak ona sarılıyorum.
Nefesi kesilircesine, boğazından akan sıcak nefes soğuk bedenini yakarcasına öksürüyorum.
Kimdi o?
Ölüm müydü?
Bilmiyorum.
Sadece sarılmak istiyorum; hissediyorum onu. Belki de ölümün en sessiz hali ondaydı. Susuyor... Zaman geçiyor. Beden ondan ayrıldı, o zaman anlıyorum; ölüm yoktu. Burası ölümsüzlerin uçurumuydu.
Burada ölüm yoktu.
Özgürlük de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hiç Kırıkları
Conto"Bugün ağlamak yok," dedi sahneye çıkar çıkmaz. Ağlama. O burada, Omzumda başını hissediyorum. Nefesi kesik kesik geliyor kulağa; Sağır olacağım bu doğaüstü sesle. "Özgürlük sadece ölümde." Sevgilim, Burada çocuklar ölüyor.
