bir yanım kaldı benim sende

Yeni iş ve yeni umutlar

Tam bi ay oldu babam ne arıyor ne soruyor beş kuruşsuz kaldım ortada okulda işler iyi takıldığım bi grup bile var ama benim arkadaşa ihtiyacım yok dilek ve ecrin yeter benim içim sağolsunlar babamdan hayır yok ama onlar bana okul için harçlık bile veriyorlar ama artık utanıyorum benim biran önce iş bulmam gerekir ama ben ne iş yapabilirim ki hayatım boyunca çalışmadım ufff.  Ben kara kara düsünürken dilek ile ecrin yanıma oturdular dilek biraz ağzının içinden mırıldandı ne dediğini anlamadığım için.

_dilek ne söleyeceksen söyle ne mırınkırın ediyosun kızım .dedim
Ecrin baktı böyle olmıyacak konuşmaya başladı.

_bak elizan bizi yanlış anlama ama tam bi ay oldu ve ben kafede canlı müzik dilek markette kasiyerlik yapıyor ev kirası su faturası elektirik yemek içmek okul harçlığı derken bide senin masraf ların var biz çok sıkıştık dedi.biraz nefes aldı ara verdikten sonra mahcup bir şekilde  konusmaya devam etti.
_nolur bizi yanlış anlama ama bi iş bulmalısın dedi. ne diyeceğimi bilemedim bi an utancıma yerin dibine girmek istedim çok mahcup bir şekilde.

-haklısınız kızlar en kısa zaman da bi işe gireceğim dedim.sonra yerimden kalkarak sözüme devam ettim.

-ben biraz hava alayım dedim. sonra kimseye konuşma hakkı vermeden gittim küçük bir luna parkta atlı karıncaların yanındaki banka oturdum
Atlıkarıncaya binen çocuklar ve düşmesin diye onları koruyan annelerini izliyordum benim annem beni küçükken terketmiş bütün çocuklar küçükken masallar dinler bense hep annemin bana bıraktığı kötü anıları dinleyerek büyüdüm babamı sürekli aldatırmış en son adıyamanlı bi adamla kaçmış .
Bunlar aklıma gelince bide karşımdaki çocukları şevkatle koruyan anneleri görünce üstüne işsiz olduğum aklıma gelince kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım gittikçe ağlamam şiddetlenmeye başladı ve hafif hafif hıçkırmaya başladım.
Artık ağlamaktan burnumdan sümük akmaya başladı ceplerime batım peçete yoktu .
Sonra kimseyi aldırmadan burnumu badimin koluna sürttüm.
Tam ikinci defa yine aynı hareketi yapacakken yanımda oturan genç bana peçete uzattı .
İlk peçeteye sonra çocuğa baktım ama çocuk bana bakmıyordu atlı karıncadaki çocukları izliyordu elindeki peçeteyi alıp teşekkür ettim sadece kafasını salladı ve ben elimdeki peçeteye sümkürerek ağlamaya devam ettim.
Napıp edip biran onca iş bulmalıydım kızlardan çok utanıyordum ama nasıl bulacaktım.
Bi yandan bunları düşünüyor diyer yandan yanımdaki çocuğa kaçamak bakışlar atıyordum.
Uzun boylu beyaz tenli ince kendi haline bıraktığı siyah saçları ve kasları vardı tamam kabul ediyorum çocuk iyidi hemde baya iyidi etrafımızdan geçen kızlar dönüp dönüp ona bakıyorlardı o ise sadece atlı karıncaya bakıyordu.
Çocuk ona baktığımı anlamış olmalı ki rahatsızca kıpırdamaya başladı bende önüme dönüp ağlamaya devam ettim o sırada atlı karınca durdu bütün çocuklar tek tek inmeye başladılar atlı karınca dan inen tanıdık bi sima yanıma yaklaştı.

-AA abla ismin neydi senin. Dedi
Bu ardaydı kaydıraktan düştüğünde yardım ettiğim çocuk ona zoraki olarak gülümseyip.

-elizan ardacım dedim.
Yanımızdaki çocuk birden şaşırmış bir ifadeyle arda'ya baktı arda adama küçük bir açıklama yaptı parkta başımızdan geçen olayı kısaca anlattı.

iste abi beni yerden kaldıran o güzel kız elizan ablaydı. Dedi
Adam yine bir şaşırmış ifadeyle konusmaya başladı.

-hani şu parkta çooook güzel bi kız gördüm belki bir daha görürüm diye kendini zorla parka götürttügün kızmı dedi.
Arda arkasına dönüp tekrar abisine baktı küçücük parmağını dudaklarının üstüne koyup.

-aman abi napıyosun buket duyacak dedi.
Arda'nın baktığı yere baktığımda buket'i gördüm annesiyle heycanlı heycanlı birşey konuşuyordu.
Ne yani bu küçüçük çocuğa onca çapkınlıkları öğreten bu adam miymiş diye geçirdim içimden yanımda efendilerin efendisi gibi oturan ada adama bakarken.
Ardanın sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp ona odaklandım.

-elizan abla sen neden ağlıyorsun peki  dedi.
Nediye bilirdimki küçücük çocuğa
-boşver kuzum sen anlamassın. dedim
Yanımızdaki çocuk yani ardanın abisi atlı karıncalara bakarak sanki bana demiyormus gibi konusmaya başladı.

-derdini söylemeyen derman bulamazmış .dedi
Ardada onu onaylarcasına kafa salladı.

-işsizim dedim.kısacası belki onlar için bir sorun olmaya bilir ama benim için büyük bi sorundu sıkıntıyla nefes alıp verdikten sonra konusmaya devam ettim.

-eğer bu haftada iş bulamassam burdan ayrılıp yurt dışına gitmek zorunda kalacağım. Dedi
Arda şaşkın bir ses tonuyla

-ama nedenki dedi.
Elimin tersiyle göz, yaşımı silip.

-çünkü ben brezilyalıyım ve buraya çok zorluklarla geldim şimdi bir iş yüzünden bütün hayallerim mahvolacak. Dedim.
Ardanın yüz ifadesinden belliydi benim için üzülmüştü yanımdaki çocuk sanki kalpsiz gibi ardanın elinden tutarak sert bir ses tonuyla.

-umarım iş bulursun .dedi ve yürümeye başladı arda

-kerim abi. Dedi ve kolundan çeçiştirerek kulağına birşey dedi sonra kerim evet adı kerimdi ve ismi bile yakısmıstı ona düşündü düşündü ve cebinden çıkardığı kağıta birsey yazıp başı yerde bana uzattı.

-bunu al yarın bu adrese git sana iş verirler.dedi heycanla ayağa kalkıp.

-gerçektenmi. Dedim
Tam arkasına dönüp giderken .

-müslüman yalan söylemez. Dedi ve gitti.
Okadar sevinçliydimki eve gidip hemen kızkara iş bulduğmu söyledim ve bunu yarın akşam kutlamaya karar verdik.
Yatağıma yattığımda heycan dan bir sağa bir sola dönüp durdum sonunda gözlerim uykusuzluğa dayanamadı ve uyudum.

ARKADASLAR FAZLA BİRŞEY DEMİCEM İYİ OKUMALAR YORUM VE BEYENİLERİ UNUTMASSANIZ ÇOOOK MUTLU OLACAĞIM 😉😉