Ongeluk (one direction)

Hoofdstuk 12

Pov Niall

Alles is geregeld zodat we morgen naar België kunnen. Daarstraks was ik nog even naar Emily geweest. Het was net alsof ze sliep, en dat ze bijna wakker ging worden. Maar dat was niet zo. Ik had echt een raar gevoel. Ze zag er anders uit, anders dan normaal wat het was weet ik niet. Ik hoop maar dat het een goed teken is.

Ik stop alles at ik nodig heb in mijn koffer. het is ondertussen 9 uur geworden en besluit om te gaan slapen. Morgen moet ik al om 7 uur op de luchthaven staan, want het vliegtuig vertrekt om 8 uur. Ik neem mijn pyjama en ga naar de badkamer. Ik trek mijn pyjama aan, poets mijn tanden en ga terug naar mijn bed. ik leg mijn hoofd neer en val in slaap.

tjiep, tjiep, tjiep ik word wakker van een geluid. Ik wil mijn wekker afzetten, maar het is mijn wekker niet. Mijn iPhone  is diegene die geluid maakt. Ik zie dat ik word gebeld door Emma ik neem meteen op.

Niall: Emma wat is er het is 3 uur s’ nachts?

Emma: Niall, je moet meteen naar het ziekenhuis komen. Er is iets met Emily gebeurd.

Niall: Ik kom meteen, wat is er gebeurd?

Emma: Dat kan ik echt niet over de telefoon vertellen. Kom gewoon ze snel mogelijk.

Ze haak in en snel me naar de badkamer, vervolgens ren ik naar de auto en start hem. Ik vertrek en rijd terug naar het ziekenhuis. Telkens als ik naar het ziekenhuis rijd kom ik langs de plek waar ik haar aanreed. Ik verzink in gedachten en zie niet dat er iemand het straat oversteekt. Ik rijd verder, ik raak iets. Ik schrik uit mijn gedachten en zie iemand voor mijn auto liggen. Niet weer hé!?

Ik schiet wakker, oef het was maar een droom. IK kijk op mijn klok, het is 4 uur. Ik besluit maar om op te staan. Slapen kan ik toch niet meer, en zo ben ik zeker dat ik op tijd in de luchthaven ben. Ik neem mijn Gsm en zie dat ik 5 gemiste oproepen heb van Emma, ze heeft ook telkens iets ingesproken.

Emma: Kom meteen naar het ziekenhuis er is iets met Emily!

Emma: Neem nu toch op, en kom meteen het is heel belangrijk!

Emma: Neem op, neem op, neem op!!!!

Ik luister de rest niet meer, ik loop naar de auto en vertrek. Ik kom aan bij het ziekenhuis en ren naar binnen. Eens in het ziekenhuis stop ik wel met lopen. Ik wandel verder naar haar kamer en zie Emma voor haar deur staan. ‘Niall, waarom heb je je pyjama nog aan? Vraagt ze. Ik kijk naar mezelf en zie dat ik inderdaad mijn pyjama nog aan heb. ‘Ik heb je berichten gehoord en ben meteen naar hier gekomen.’ ‘Dat verklaart veel ja.’ Lacht ze. ‘Maar waarom sta je buiten?’ ‘Emily is wakker geworden en de dokters zijn nu verdere onderzoeken aan het doen.’ ‘Wacht wat zij je? Is Emily wakker?’ ‘Ja ze is gisteren avond rond 10 uur plots wakker geworden.’ ‘Wacht wat rond 10 uur?’ ‘Ja, waarom?’ ‘Wel niet veel daarvoor ben ik juist bij haar weggegaan.’ En ik denk terug aan gisteren avond.

~ Flashback~

Iedereen is juist naar huis gegaan, maar ik wil nog niet weg. Ik blijf nog even zitten. ‘Het spijt met zo.’ Ik verontschuldig me tegenover haar. Waarschijnlijk hoort ze het niet, maar ik voel me er beter door. Ik sta op en vertrek.

Emily: ‘Ik heb het wel gehoord.’

~Einde Flashback~

‘Emily, is hellemaal in orde. Ze moet alleen nog wat rusten, maar we laten haar voorlopig nog wel hier en annuleren de overplaatsing naar België.’ Hoor ik de dokter zeggen. Ik loop achter Emma zitten en zie Emily zitten. ‘Ik heb je wel gehoord, en het is lief dat je elke dag op bezoek kwam. Ik had het gisteren al gezegd, maar ik denk niet dat je het toen gehoord had.’ ‘Dat is het minste wat ik voor je kon doen.’ Ze lachte en ik lachte terug, en ik zag dat Emma ook lachte. ‘Emma, wat is dat tussen jou en Harry?’ ‘Euh?’ hoor ik haar zeggen. ‘Ja dat wil ik ook wel weten.’ Lach ik. Dan zie ik Harry binnenkomen, hij kust Emma. Ik en Emily kijken elkaar aan en schieten in de lag. Het is alsof we elkaar al jaren kennen. Het is een geweldig gevoel.

Ik had niet verwacht zo snel aan mijn votes en comments te komen. Dank jullie wel!!!! Ik update weer bij 6 votes en 3 comments.

Story_of_my_life_x