B.S.A

1.bölüm

Adım Büşra . Büşra Soylu. Soylu holdingin sahibi Cevdet Soylunun yegane kızı . Sürekli gitdiğim yerlerde hep bu şekilde tanıtıldım. Büşra Soylu denildiğinde akıla hep babam geliyor . Beni değil babamı tanıyor her kes desem yalan olmaz .
Bu güne kadar her şeyi elde etmiş bir gibi duruyorum dışarıdan belki de . Ama öyle değil... Elde edemediğim bir kişi var bu hayatda.. O da Selim. Onu o kadar çok seviyorum ki , her gördüğümde kalbim sanki yerinden çıkacak gibi çarpıyor . Beni sevmediğini söylese bile , bir sevgilisi olduğunu bilsem bile onu çok seviyorum . Eskiden aşk için acı çekenlere gülerdim Komik gelirdi kız arkadaşlarımın sevgililerinden ayrılınca ağlamaları ve ya karşılık görmeden sevmeleri Ama şimdi kendim bana hiç karşılık vermeyen birini deli gibi seviyorum Onun tek bir gülümsemesi bana dünyaları veriyor . Yaptığı her harakete anlam katıyorum kendimce Gülünce bana güldü diyorum içimden ama öyle değil tabiki İnsan sevince aptallaşıyor
Yarın universite sınavım var . Okulda hep ders birincisi olduğumdan her kes kazanacağımdan çok emin . Tıp istediğim söylenemez ama sırf ailem istiyor diye onu yazıcam. Sınavdan bir gün önce hiç bir şey yapmadan öylece odamda uzanıyorum . Bir taraftan yarınkı sınavı , diğer taraftan da Selimi düşünüyordum . Telefonun çalmasıydı düşüncelerden ayrıldım . Arayan Elifti. Elif benim en yakın arkadaşım . Kardeşim gibi seviyorum Zaman zaman kavga etsek de 2 günden fazla dayanamıyoruz Her şeyimi biliyor Dersleri fazla takan bir tip değil .Ve akşam akşam arıyorsa kesin bir dedikodu bulmuştur.
"Efendim Elif" sesim garip bir şekilde yorgundu keyifsizdi
Telefon açılır açılmaz Elif yine beni taklit etdi aynı ses tonunda "Efendim Elif" dedi ve ardından "ne bu ses kızım?!" diye ekledi
Güldüm.
"Kızım yarın sınavımız var . " deyib geçiştirmeye çalışdım "Uyumamız lazım. Ne oldu akşam akşam?"
Elif dediğim gibi dersleri umursayan bir tip değildi . O yüzden sınav da umurunda değildi. Ama benim yarınkı sınavı kazanmam gerekiyordu. Ailem için...

"Ya bırak şimdi sınavı" dedi umursamaz tonda "sana öyle bir haberim var ki duyunca kulaklarına inanamayacaksın" sesi neşeliydi . Belli ki iyi bir şey .

"Yine ne oldu acaba ?" aslında hiç merak etmiyordum Kesin yine birileri birileriyle sevgili olmuştur Elif için en büyük dedikodu budur

"Selimle ilgili" dediği an yatakta doğruldum. Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım
"Ne?" dedim "ne haberi?"
Kahkaha atdı
"Nasıl da ilgilendi hemen " dalga geçince sinirlendim . Kaşlarım çatıldı .

"İlgilenmiyorum!" dedim sinirle Tabi ki inanmadı

"Hıhı tabi" deyip gülmeye başladı . Yanımda olsaydı gülmesine asla izin vermezdim tabi .
Ama çok fazla uzatmadan konuya döndü
"Sıkı dur söylüyorum" dedi ve gerçekten inanamayacağım bir şey söyledi bana
"Selim Serpilden ayrılmış" her kelimeni sonunda nokta varmış gibi söylüyordu bir yandan da gülüyordu. Duyduğum cümleyi ilk önce idrak edemedim. Selim Serpilden ayrılmış.. nasıl olur? Daha geçen gün bana ben Serpili seviyorum benden bir şey bekleme diyordu
"Ne?" dedim "emin misin sen?"

"Elbette eminim kızım" dedi "Serpilin kankası Funda söyledi . Dün gece ayrılmışlar."

"Nasıl olmuş?"
Kalbim küt küt atmaya başladı bile. Ya benim içinse.. Saçmalama Büşra..Sakin ol.

"Selim demiş ki".. Cümleyi yarıda kesti "söylemiyorum ya"dedi dalga geçiyordu Bense burada sinirden kudurmuştum.
Elimin altındakı yastığı sıkıyordum
"Elif beni delirtme!" dedim sinirden gülerken "söylemezsen seni öldürürüm bak" Yarın ki sınavı çoktan unutdum bile .