He's my badboy. Not yours.

Deel 4

Na het vierde lesuur loop ik samen met Sarah naar onze vaste tafel waar iedereen al zit.

Ze is verassend stil.

"Sarah, gaat het?" zeg ik wat stiller zodat enkel wij het kunnen horen.

Ze knikt en neemt een hap van haar broodje.

"Kunnen we straks even praten?" vraag ik nadat ik een paar happen nam.

Ze knikt nogmaals en drinkt dan wat water.

Nick kijkt me vragend aan en vraagt geruisloos: "Wat is er aan de hand met Sarah?"

Ik haal mijn schouders op en kijk nog eens bezorgd naar Sarah. Ze staart voor haar uit terwijl ze eet.

Ik zie dat Nick haar hand neemt en daar glimlacht ze van.

Ik kijk wat rond en zie opeens hém zitten.

Snel wendt ik mijn blik af voordat hij me weer ziet.

"Is iedereen klaar?" vraagt Julia na een tijdje.

Iedereen maakt instemmende geluidjes en dan gaan we naar buiten.

Terwijl ik naar buiten wandel, loop ik tegen een jongen aan.

"Oh, sorry!" roep ik nog na.

Ik volg de jongen nog een tijdje en zie dat hij bij Jayden en zijn groepje gaat staan.

Hij vertelt iets, daarna lachen ze allemaal en kijken ze naar mij.

Ik frons en meng me dan in het gesprek dat aan de gang is.

^^^^^^^^^^^

Na school gaan Sarah en ik samen naar het fietsenrek.

"Ga je me nu nog vertellen wat er is?"

Sarah zucht en ademt diep in.

"Dat was de zoon v-van mijn stiefvader. H-hij hee- nee ik kan het niet."

Ik frons en ga dan voor haar staan.

"Sarah, alsjeblieft. Als je het me vertelt kan ik je misschien helpen."

Ze zucht nogmaals.

"Alsjeblieft?" smeek ik dan nog maar een keer.

Een traan verlaat haar ooghoek en ze opent haar mond.

"H-hij heeft me respectloos behandeld" begint ze "om het nog zacht uit te drukken."

Ik knik en ze gooit zich dan in mijn armen. Pas dan laat ze zichzelf toe om te wenen en ik voel mijn schouder nat worden.

Ik wrijf geruststellend over haar rug tot Sarah zich terugtrekt.

"Gaat het een beetje?" vraag ik bezorgd.  Ze knikt en veegt haar laatste tranen weg.

"Ik moet me over hem zetten en daar sta ik op."

"Met die wilskracht moet je verdergaan."

Die woorden kan ik net nog uitspreken voordat ik 2 stevige armen rond mijn lichaam voel.

Ik frons, draai me om, en kijk in de kristalheldere, blauwe ogen van Jayden.

"Wat moet jij nu weer?" vraag ik een beetje bitchy.

"Owh, rustig aan, schatje van me!"

Ik zucht. "Noem me geen schatje, Jayden."

"Oke, babe."

"En ook geen babe, kip!"

"Is goed, baby."

"Ugh! Ik wil jou kop er echt afrukken!"