Nang nakauwi ako sa bahay pumunta agad ako sa kwarto ko at humiga. Finally I can start it pero kinakabahan pa rin ako.
Umupo ako and nakita ko ang salamin na nasa tapat ko "Ano na bang nagyayari sa buhay mo Ethyl" Sabi ko sa sarili ko.
"Nagsimula ito sa maliit na away at humantong sa malaking problema" dagdag ko. Tumayo na ako upang maligo. Sana sa paglilinis ng katawan ko ay malinis ko rin and problem a ko at mga kasinungalingan ko.
Pumunta na ako sa Rest room at naligo ng matapos ako as usual ang ginawa ko ay nag check sa Facebook account ko. I decided to stalk her in her timeline.
Iba talaga siya, isa siyang cheer leader at model. She's famous and beautiful at parang mabait. Ang hirap naman mang loko sa taong mabait.
I stared at her picture. "Paano ba kita magiging kaibigan?" Tanong ko sa picture niya. Para akong loko-loko kinakausap ko and picture niya.
It's already 8:45 pm kakain na ako at matutulog narin.
Baby what you give is what you get
Talk to me, forget the rest
Nobody's better by your side than me
Baby what you give is what you get
Talk to me, forget the rest
Nobody's better by your side than me
Please don't take me lightly
I like you and you like me
I won't believe the hype, baby
If you treat me right
Please don't take me lightly
I like you and you like me
I won't believe the hype, baby
If you treat me right🎶
Nobody's better
Alarm ko yun. Pinatapos ko muna ang kanta bago ko pinatay.
Ayaw kong pumasok ngayon. Hindi naman sa tinatamad ako basta ayaw ko. Hinintay ko talaga ang oras na mag 7 am para maka-sigurado ako na hindi ako makapasok kaya while waiting I open my Facebook account.
When I open my laptop ang oras agad ang sinilip ko and saktong sakto its 7 am sharp. 7 magsisimula ang class namin kaya kung pupunta ako malelate na ako.
Pero napansin ko and sticky note sa laptop ko "Friday English literature report" I read it calmly. Napa-isip ko na its Friday ngayon "Gosh! No!" sigaw ko. Ngayon pala ang reporting namin, nakalimutan ko. Nagmamadali na akong maghilamos at magbihis ni hindi na ako kumain.
Nang nakarating ako sa school 15 minutes na ang nakalipas sa 7 am. Tumakbo na ako papunta sa room at swerte ko dahil wala young first teacher namin.
Napansin ko na wala si Bryan pero nasa arm chair and bag niya.
Hinintay ko nalang matapos ang first subject naming para maka pag report ako.
Kriiing!!!
(The bell ring)
It means second subject na namin at mag re-report na ako. Pero wala pa rin si Bryan. Asan ba nagpupunta ang taong yun?
Our teacher is here and nagsimula na ako.
CLASS...
CLASS...
CLASS...
AND...
KRIIIINNNGGG!!
The bell ring.
Tapos na ako mag report pero wala pa run si Bryan. I hear feets a running towards to our room. And surprisingly it was Bryan. He is very sweaty.
He wipe his sweats on his forehead of his black handkerchief. And I walk towards him and asked "Where have you been?".
He answered me " busy lang ako".
I calmly gaze at his eyes, which I guess his hiding something to me.
"Tell me the truth Bryan I can feel your hiding something to me" I said and raise my brows.
BINABASA MO ANG
The Mr. Bad Boy's Destiny
Teen FictionThis story is my first one. So sana magustuhan niyong lahat. Ang story na to ay simple lamang pero may exciting part naman tong story na to, so sana ma enjoy niyo ang ginawa ko. Sa mga wattpad readers and writers sana magustuhan niyo. And also d...
