The 4 Writters

Chapter One

A/N: Hi po, kapag po panget yung unang chapter. Libre laet pero 'wag sobra sobra. Nasasaktan din po ako. Tsaka first book ko rin po ito, kaya po maasahan nyo po yung ka-pangitan ng una pero po. Sa susunod na chapter magiging maganda na rin po ito. Yun lang po. Thank you po (:

---------------------------------------------------------------------------------

Zylie's POV:

"Zylie, nakapag-update ka na ba?!" Ayan lang naman ang bumungad sa'kin ngayong umaga, daig pa niya ang alarm clock ko.

"Kailangan sumigaw??" Tanong ko kay Andrea. Napa-kunot noo naman ako sa kanya. "Ehhh. Basta." Sabi niya.

Saturday pala ngayon, walang pasok. " Mamaya pa ako mag-uupdate bess" sabi ko kay Andrea. Napa-okay naman siya at umalis na sa kwarto ko.

Mamaya pa. Gagawin ko muna ang nga assignments ko. Sabi kasi ni mama, yup 'mama' hindi mommy, nakakasawa kasi kung mommy diba?

Anyway, ayun nga bago daw muna ako mag-update, eh tapusin ko daw muna ang mga assignments ko simula kasi nung 9 years old ako nag-simulang maging author. At simula din nun ay napapabayaan ko na ang pag-aaral ko. Kaya ayun.

Tumingin na ako sa desk na katabi ko na kung saan nakalagay ang alarm clock ko. It's already 8:00 am na pala. " Makababa nga muna." sabi ko sa sarili ko pero bago 'yun nag-hilamos muna ako at bumaba na.

"Hi bessy! Na-miss kita!" bungad agad sakin ni Angela.

#Angela Alcantara my most hyper friend at ang pinaka-OA sa aming mag-kakaibigan.

"OA mo bess ha, parang 'di naman tayo nag-kikita, eh sa iisang bahay lang naman tayo naka-tira" sabi ko sa kanya. "Hahaha..'di ka na nasanay diyan Zylie" sumingit naman si Cathy.

#Cathy Holland siya yung kaibigan kong matapang at palaban. Lalo na kapag may mga away kami.

Natapos na ang isang oras sa kainan, kulitan at daldalan namin. May ilang minuto na naging tahimik kami nang basagin ito ni Andrea. " Ay, girls may bibilhin pala ako sa mall, sama kayo!" Yaya ni Andrea.

Pumayag naman kaming lahat at nag-simulang mag-ayos para mamaya. Sinuot ko na ang damit ko at bumaba na.

Sakto namang nandun na silang lahat "Oh, nandyan ka na pala kanina ka pa namin hinihintay" sabi ni Cathy. "Sorry naman" sabi ko. Papaalis na kami nang bigla kong nakita ang sombrero ko na naka-sabit. "Ay girls saglit lang." sabi ko sa kanila.

Pumunta naman ako sa kinasasabitan ng sombrero ko at kinuha yun. Pero 'di ko maabot. Anubayan, ganun ba talaga ako ka-pandak? Mashaket bess. Naka-rinig naman ako ng pigil na tawa "Pfft-" pigil na tawa ni Angela habang inaabot ko yung sombrero.

"HAHAHA!" 'di na napigilan na tumawa ni Angela. Lumapit naman si Cathy at kinuha yung sombrero at ibinigay sa akin. Edi ako na pandak. "Thank you." sabi ko kay Cathy. "Meron naman kasing upuan, bess" sabi pa ni Andrea.

Oo nga noh, basta ayun. Habang si Angela di pa rin tumitigil sa kaka-tawa. "Angela di ka titigil? Ikaw nga clumsy eh." sabi ni Andrea sa kanya. "Wahh!" sigaw ni Angela ng matapilok sa hagdanan pababa. "Tignan mo, HAHAHA" dagdag pa ni Andrea na may kasamang tawa.

"HAHAHA!" tawa namin kay Angela. Kung bakit kasi sa lahat ng shoes niya eh, high heels pa talaga ang pinili niya. Naka-rating kami sa kotse at kung sinuswerte nga naman si Angela dahil naka-survive naman siya.

"Whoo! Angela sa wakas, naka-survive ka din!" sabi ni Cathy kay Angela. "Hmp. Tara na nga" yaya ni Angela, papasok na sana si Angela sa kotse nang biglang "Ahh!" sigaw ni Angela. Hay nako. Sumabit lang naman yung takong ng sapatos niya sa bato. Katangahan nga naman. Bakit kasi may bato dito?