"Don't cry, just act like it never happened."
These are the exact words he told when he saw me crying.
"Bakit?! Ano bang alam mo? Wala ka namang alam e?! Wala!"
I cried. I cried really loud. Na parang yung tunog ng iyak ko ay nailalabas ko din lahat ng hinanakit ko.
"Tss. Crying over that jerk is just a waste of time. Don't you see yourself. You look really ugly."
I looked at him.
"Hah! Alam mo kung wala ka namang magandang sasabihin manahimik ka nalang! Sa tingin mo ba nakakatulong ka?! Hindi! Pinapasama mo lang ang loob ko! Nakakainis ka! Nakakainis ka!"
Sinuntok ko siya sa dibdib niya at pinagpapalo. Sakanya ko binunton lahat ng galit ko kay Andrew.
Hinawakan niya ang kamay ko. Mahigpit, masakit. Pero mas masakit pa din ang nararamdaman ko ngayon. Pakiramdam ko gumuho na nag mundo ko.
He pulled me and hug me. I was shocked pero sa tingin ko kelangan ko siya. Umiyak ako ng umiyak. Habang yakap niya. Pakiramdam ko safe ako. Gumaan ang pakiramdam ko. Ito, ito lang naman ang kelangan ko e. kahit ito lang.
"Shhh. Don't cry. It's just a waste of time. He will regret everything. He will."
"How?" I managed to say kahit na hirap na hirap na kong huminga sa kakaiyak.
" Let me help you. Just promise me you will follow everything I 'll tell you. And I promise he will kneel down and ask you to come back, crying. Just follow me."
I nodded. Ewan, hindi ko na alam. Wala na kong alam. Siguro tama siya. Sana matulungan niya ko. Sana.
"Shhh. Dont cry. Baby, don't cry."
--
Annyeong Chingus! Si Sehun po ang bida dito. Sana po magustuhan niyo. Salamat po. :)
BINABASA MO ANG
Baby, Don't Cry.
Teen FictionYung taong nag-sabing tutulong sayo, siya din ang mananakit at magpapa-iyak sayo. Sana hindi na lang niya sinabi ang lahat ng yon. Pakiramdam ko tuloy kaya niya sinabi yon dahil sasaktan niya din ako. Papaiyakin niya dina ko. "Sana... Sana hindi m...
