vermoord door een pop

eerste en laatste hoofdstuk

Hallo lezers, ik ben Goia en schrijf het verhaal van een pop waar ik al zo veel over gehoord heb (maar ik vertel het verhaal met mijn eigen verzinseltjes). In dit verhaal speel ik het buurmeisje van 'Lara' en vertel ik allemaal gehoord, gezien of meegemaakt heb (niet waargebeurd)

Vandaag moest ik naar het feestje van mijn buurmeisje, ze werd vandaag 10 jaar en gaf een feestje voor vrienden en familie. Ze kreeg veel cadeautjes, maar het cadeautje van haar oma sprong er boven uit. Ze liet mij een pop zien een hele lieve pop (zo hij zag het er toch uit). Ik mocht van mijn mama blijven slapen. Toen we nog even mochten babbelen zette Lara haar pop op de kast naast haar beertje. Ik vond de pop maar een beetje eng, ze zij 'Niet bang zijn hij eet je niet op hoor!'. We gingen slapen, s'nachts hoorde ik iets vreemds uit de kast, het was de pop hij was aan het bewegen. Ik probeerde er niet aan te denken en verder te slapen. De volgende morgen gingen we eten maar de mama van Lara was nergens te bespeuren er lag een briefje op de keukentafel 'Liefste Lara en Goia, ik ben vandaag extra vroeg gaan werken er was een noodgeval. Goia jij mag wel blijven tot 17 u van je mama zorg goed voor jezelf lieve kindertjes' Dat stond erop het briefje. 

De dag daarna belde Lara aan de deur en was aan het huilen, 'Mijn mama, ze is nog steeds niet thuis'. Ik maakte me zorgen en ging mee met haar naar haar huis. Ik dacht meteen aan de pop maar die stond nog steeds hetzelfde in de kast. Toen ik terug naar huis ging hoorde ik iemand gillen het kwam van de buren. Ik liep binnen en Lara lag te huilen op de grond en wees naar iets, het was haar mama, oma en opa op een hoopje. Ik belde meteen de politie en Lara nam ik mee naar huis. Ze wou haar pop meenemen en ik zei dat we die straks gingen halen als de politie weg was. 

Toen ze bij mij in bed lag om te slapen zij ze 'we moeten poppie nog gaan halen' 'dat doen we morgen wel zei ik.' Toen we lagen te slapen maakte Lara mij wakker en keek naar de deur. Ik was erg bang maar stapte toch uit bed om de deur op slot te doen. Een uur later stond de deur weer helemaal open en ik deed hem met verstijfde ogen weer dicht. Ik en Lara lagen de rest van de nacht wakker van schrik, en waren aan het babbelen. Tot dat we iemand iets hoorden zeggen 'Je liet me alleen en ik zal je daarvoor boeten, ik ben er bijna'. toen was het stil en kwam er iets uit de duisternis van de schaduw van de kast naar ons toe waggelen met een mes. Het was poppie hij keek ons boos aan, sprong op het bed en kwam steeds dichter. Ik en Lara liepen weg en verstopten ons maar waar we ook naar toe gingen de pop wist waar we waren . We gaven het op en de pop sprong op het hoofd van Lara en ze schreeuwde om hulp maar ik was weer weg. De pop riep 'Ik ga je nu nog niet onthoofden maar ooit doe ik dat!!!!' Ik belde de politie en die Schooten een kogel door het hoofd van poppie. Ik zocht mijn mama maar haar vond ik ook op de grond. Ik barstte in tranen uit.

Van mijn oma mocht ik bij haar mijn leven doorbrengen 

(nogmaals niet waar gebeurt)