chapter five.

10.9K 154 9

ni jeystarlight

ni jeystarlight

[Lauren's POV]

Christine is.. Pregnant..Just like me? No.

Nagitla kaming tatlo sa narinig namin. Alam ko any moment bibigay na ata ako. Hindi ko alam. Ba't ngayon pa? Naiinis ako pero hindi ko din maipaliwanag..

"W..What?" He was amazed when he heard about it. Yung mukha niya, hindi maipinta sa sobrang kasiyahan.

"Yes Daniel! I am so happy!!" Mabilis na yumakap naman si Daniel kay Christine.

Ang saya saya nila.
Damn.

Napansin kong may tumulong luha sa mga mata ko. Sht! Ba't ngayon pa! Stop crying Lauren! Don't show him any weaknesses.

"Ehem." Pagpuputol ni Ivan sa lambingan nila."Aren't we talking about something?"

Agad na natauhan si Daniel at humarap sa amin.

"About that.. Lauren, weren't you saying something?" Nanginginig na tumingin ako kay Daniel. Hoping he doesn't notice I am shaking.

"Uh.. I just wanna say everything's over between the two of us. I will delete everything that reminds me about you and your girlfriend. So, we will be heading home. Good bye, ex boyfriend." Diin kong sabi. Tumayo ako at hinila si Ivan.

Naramdaman ko namang gulat si Ivan sa ginawa ko.

"Lauren! What was that for?" Agad akong hinila pabalik ni Ivan pero nagpupumiglas ako.

"Bingi ka'ba?! Narinig mo naman yung sinabi ni Christine di'ba?! Magkakaanak na sila! They will be one big happy family! One is enough, two is too much." Agad naman kaming huminto sa paglalakad.

Nasa parking lot na kami. Tumingin sa'kin si Ivan. Tila naguguluhan siya.

"What are you talking about?!" Singhal niya sa'kin. He stared at me like he was begging me to tell Daniel. "Daniel needs to know."

"No." I answered with teary eyes. "Ivan? Di mo pa ba nakita? Masaya na siya. Sila. Magkakaanak na siya. Ayokong makihati ang anak KO sa anak NIYA at lalong ayokong ipakita sa magiging anak ko na hindi kumpleto ang pamilya niya! Gusto kong lumaki siya na maganda ang ginagalawang community niya. Please Ivan. I don't want him to know. Ayoko ding dumating yung araw na kunin niya sa'kin to. Hindi ko kakayanin yun."

Bumuhos ang luha ko na parang gripo. Everything I said is true. Gusto kong magkaroon ng kumpletong pamilya ang anak ko, pero mukhang malabo na itong mangyari.

"I understand Babe. Please stop crying." Ivan sat beside me and hugged me.

Now I know who I am suppossed to be with. My savior. I want him to be happy. But how can I do that if I'm carrying my ex boyfriend's child.

I always wanted to have a happy family.

I grew up living only just with my mom. My siblings were at my father's side.

They broke up when mom was bearing me in her womb, and after that they just vanished.

I know how it feels to have a broken family. Alam kong nararamdaman at mararamdaman ng magiging anak ko, na parang may kulang sakanya.

At kahit anong ibigay ko, 'di ko maibibigay ang pagmamahal ng isang AMA.

"I just wanted to have a happy family. Why can't I have it?" I burst into tears hugging Ivan tightly. I never want to let go.

Bakit ba hindi ako maging masaya? Bakit ba dahil sa lalaking yun lagi akong nasasaktan?! Umiiyak? Hindi na ba ko sasaya? Hindi ko naman siya mahal, si Ivan na ang mahal ko. Pero unintentionally nasasaktan ko din siya sa mga desisyon ko, sa mga nagagawa ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Pakiramdam ko bibigay na'ko.

"Soon, we'll be having that Babe" Napatigil naman ako sa pag-iisip nang magsalita si Ivan, humarap siya sa'kin at hinawakan ang kamay ko.

"Ako ang aako sa dinadala mo. Tatratuhin ko siya na parang akin. Ako ang tatayong AMA ng magiging anak NATIN."

----

Vote please ＠(￣-￣)＠