She's my Step-Sister

Chapter 23

[76]

"I vow to fiercely love you in all your forms, and now and forever. I promise to never forget that this is a once in a lifetime love. I vow to love you, and no matter what challenges might carry us apart, we will always find a way back to each other."

Nagising ako sa paghikbi at pag-iyak nya. Ilang beses ko na iyong naririnig pero ganoon pa rin ang pagluha nya habang binabasa nya ang librong iyon. Halos nakakabisa ko na rin ang linyang iyon dahil sa araw-araw nyang pagbabasa sa tuwing binabantayan nya ako sa pagtulog.

I looked at her while she was wiping her tears using her own scarf na nasa leeg niya. She was wearing a white sweater today that suits her well and makes her face stand out more. Napangiti na lang ako dahil sa realisayong maganda pa rin siya kahit na namumula na ang kanyang ilong sa kakaiyak. I am happy to see her like this every day when I wake up. Just like when I woke up from a surgery before.

"Are you done crying?" tanong ko ng matapos syang magpahid ng mga luha nya pero patuloy pa rin ang pagsinghot nya.

"Oli!Kanina ka pa gising?" gulat nyang tanong at bigla na lang syang tumayo sa sofa na nasa gilid ng kwarto ko. Masyado kase syang naging focus sa librong iyon kaya hindi na nya napansin na nagising ako.

"Are you really taking care of me?" pagkunwaring seryosong tanong ko. Nakakatuwa kase na sa twing seryoso ko syang kinakausap ay nagiging balisa sya na para bang takot na takot sya sa akin.

"Umm.. may kailangan po ba kayo? Tubig? Or food? Anything?" aligaga nyang tanong sa akin habang halata ang pagngiti nya ng peke sa akin.

"You know what, halos makabisado ko na ang libro nay an dahil sa paulit-ulit mong pagbabasa. Bukod pa ron, hindi ka ba nagsasawang umiyak?" seryosong tanong ko at napangiwing mukha na lang ang naisagot nya.

"Eh Sir Oli, sorry po. Sa susunod sa labas na lang ako magbabasa."

"How can you take care of me then?" pabiro kong sagot ngunit sinersyoso nya ata at napakagat sya sa labi nya at napabuntong hininga. "Should I tell this to mom?"

"Naku!Sir Oli! Wag naman po." Lumapit syang bigla sa akin at kitang-kita ang pag-aalala sa kanyang mukha. "Sir Oli please? Alam nyo naman pong wala na kong ibang trabaho bukod pa sa pag-aalaga ko sa inyo e."she claps her hand once as if she's begging for forgiveness.

Hindi ko na tuloy pa natigilan ang pagtawa ko at nagulat naman sya sa naging reaksyon ko.

"Ba- ba – bakit kayo tumatawa Sir? Nasiraan na din po ba kayo ng bait?" she looks so serious that just makes me laugh so hard.

"I was just teasing you!" patuloy kong pagtawa.

"Sir naman! Kala ko naman.. tss!" napakamot na lang sya at naupo na lang sa tabi ko.

"And pwede ba, just keep calling me by my name. Napag-usapan na natin yun di ba?" she pouted as if she was being bullied. "By the way, where's Mom?"

"Umm si Tita, sumaglit lang sya sa work nya. Then, she'll go back here later para maiayos na yung papers para makalabas na kayo ng hospital." She cheerfully said na para bang mas excited pa sya na lalabas na ako ng ospital matapos ang halos dalawang taon na therapy ko, hindi pa kasama ang isang taong matapos kong operahan.

"Hmm.." maiksing sagot ko. I just don't feel any excitement right now dahil sa maraming dahilan.

"Bakit Lance? Ayaw mo bang lumabas?"

"I really don't know. I just don't want to be disappointed later on."

"Sus! Ang nega mo talaga! " tinapik nya ako sa braso habang malaki ang kanyang mga ngiti. This is what I like about her. I'm comfortable with her, as if I've known her for so long. Pakiramdam ko kahit na 2 years pa lang kami na magkasama ay matagal ko na syang nakilala. Madalas din akong managinip ng pare-pareho.