A Thousand Years (On Hold)

Chapter 2 Part II

Chapter Two. Part Two.

FLASHBACK.

After that, tumingin siya sa clouds.

"Alam ko nag pwedeng pampalipas ng oras!"

"Really? What?"

"Stargazing tayo."

At dahil bored ako, pumayag ako sa unggoy na 'to.

Nakahiga kami sa grass, nakatingin sa kalawakan.

"Pst. May may isang star oh."

"So?"

"Sabi nila, yung first star na makikita mo sa gabi, pwede kang mag-wish."

"Weh."

"Oo nga. Try natin."

"K."

Nakita ko siyang tumingin ulit sa kalawakan for... 3 minutes..?

"Oy. Tapos na ako. 'Kaw?"

"Eto na po."

Pagkatingin ko sa star, nabigla ako.

Ang ganda pala. It lets me bring back my shattered past.

"Koleen? Okay ka lang? Umiiyak ka ba?"

Sh*t naman, Umiiyak ako? Totoo? Hinawakan ko yung cheeks ko. Sh*t. Oo nga.

Then, umupo siya ng maayos.

"Are You Okay?" 

"Yeah."

"Weh."

"Ikaw 'tong magtatanong, tapos ayaw mong maniwala."

"Bakit?"

"Anong bakit?"

"Duh. Umiyak ka. I saw it with my pretty eyes."

Psh. Ang hangin mo talagang unggoy kaaa!

"Wala nga. May naalala lang."

"Ayiee."

"Tumigil ka."

Finally, tumigil din siya, at humiga ulit sa grass. After 5 minutes...

"Koleen. Kanta nga nga."

"Huh? Ano ka, boss?"

"Oo.

"Psh.Whatever."

"Sige naaaa. Pleeease? Pretty Pleeease?"

Tapos nag puppy eyes siya! YUCK.

"Oo na! Wag kang gumanyan! Ang sagwa!"

"Ang sama mooo! Yey! Kakanta siya."

Di ko alam kung bakit sa dinami dami ng kanta, eto ang napili ko.

(A/N: Paki play sa right para maramdaman mo na nandoon ka sa scene, or kantahin mo na rin para kunwari ikaw si Koleen. Haha.)

" Heart beats fast.

Colors and promises.

How to be brave.

How can I love, when I'm afraid to fall?

Watching you stand, alone.

All of my doubts,

Suddenly goes away, somehow.

One step closer...

I have died everyday waiting for you.