เสียงกรีดร้องของสวยทำให้สังค์กับกระทงที่กำลังจะเข้าครัวมาชะงักอยู่แค่หน้าประตูยกมือขึ้นอุดหูทำหน้ายู่ไปตามๆกัน
"เป็นอะไรวะอีสวย...ร้องยังกะโดนข้าวสารเสก..."กระทงถามพร้อมเดินมานั่งลงตรงโต๊ะมุมห้อง
"ปากหมาอีกคนแล้วมึงไอ้ทง...เกลียดจริงๆพวกมีปากแล้วดีแต่พูดเรื่องไร้สาระ..."สวยหันมาแหวใส่ผู้มาใหม่อย่างอารมณ์เสีย
"ใครว่าอะไรมึงมาอีกล่ะอีสวย...แม่มันวันนี้มีไรกินมั่ง..."สังค์ถามลูกสาวเสียงอ่อนใจก่อนหันไปถามหาของกินกับเมียรักโดยไม่ได้ติดใจจะรับฟังคำตอบที่ถามลูกสาวสักนิด
"ข้าวต้มกุ้ง..."ลำเพาหันกลับมาตอบเบาๆ
"ข้าวต้ม??...กินแล้วมันจะมีแรงได้ยังไงว้า...เดี่ยวต้องไปคุมเขาตัดปาล์มด้วย..."สังค์บ่นอย่างไม่ชอบใจเขาไม่ชอบกินข้าวต้มมันทั้งเละและกินยังไงก็ไม่อิ่ม
"ก็ทำไงได้ละ....คุณๆเขาอยากกินคุณหวีลุกขึ้นมาเจ้ากี้เจ้าการควบคุมให้ใส่ไอ้นั่นไอ้นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว...ข้าวสวยน่ะก็พอจะมีหรอกนะงั้นเดี่ยวฉันเจียวไข่ให้..."ลำเพาอธิบายก่อนหาคำตอบ
"ดีเลยป้า....ฉันก็ไม่ชอบข้าวต้มเหมือนกันฉันมีแกงมาด้วย..."กระทงชูถุงใส่แกงคั่วขึ้นโชทุกคนพร้อมยิ้มกว้าง
"แกงอะไรของมึงว่ะไอ้ทง...."สังค์ถามอย่างสนใจ
"ไก่ฟ้า...."กระทงลดเสียงลงตอบเบาๆเพราะราหูไม่ชอบให้ใครฆ่าสัตว์ป่ามากินผิดกับโกดำที่เจอตัวอะไรไม่ได้เป็นไล่กวดมากินเสียเรียบ
"ไก่ฟ้า!!....มันยังมีอยู่อีกเหรอว่ะ...."สังค์ขมวดคิ้วจ้องมองไอ้ก้อนเนื้อผัดพริกแกงที่ซุกตัวอยู่ในถุงอย่างประหลาดใจ
"วุ้ย!!...แน่นอนสิลุงบอกว่าไก่ฟ้าก็ไก่ฟ้าสิน่ะ...."กระทงยืนยันหนักแน่นด้วยเสียงจริงจัง
"แหมลาภปากแท้ๆ...แม่ลำเภาอย่าช้าตักข้าวสวยมาเลยขอชิมเนื้อไก่ฟ้าเป็นบุญคอหอยกูสักมื้อเถอะว่ะ..."สังค์ร้องสั่งเมียตามองถุงใส่แกงคั่วที่ประทีปกำลังแกะใส่จานอย่างไม่วางตา ขณะคนแกะถุงแกงใส่จานอดไม่ได้ที่จะยกมันขึ้นมาดมขมวดคิ้วก่อนบรรจงกรีดนิ้วหยิบเนื้อชินเล็กๆใส่ปากยิ่งทำให้ต้องนิ่วหน้าจ้องมองเนื้อในจานอย่างกังขา
BẠN ĐANG ĐỌC
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Lãng mạnในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
