The dance world!

#12 Η αναχώρηση

- Ξέχασα την ξεχωριστή τσάντα με όλα τα συμπράγαλα του χορού!
-Καλά σοβαρολογείς; Τότε τι πήρες ρε Δήμητρα;, έκανε η Νεφέλη.
-Όλα τα υπόλοιπα! Την είχα αφήσει δίπλα στο κρεβάτι γιατί ετοίμαζα τη μεγάλη βαλίτσα και μετά την ξέχασα.
-Καλά πάντως να ξέρεις εγώ δεν ξαναγυρνάω. Εκεί που θα πάμε θα αγοράσεις πολύ καλύτερα πράγματα και θα σου δίνω εγώ κάποια από τα δικά μου για αρχή., είπε η Νεφέλη και της χαμογέλασε ενθαρρυντικά. Το ξέρω ότι πάμε να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα και έχεις φρικάρει, αλλά σκέψου ότι τα δύσκολα μόλις τελείωσαν. Τώρα απλά θα απολαύσουμε το ταξίδι και μετά θα μας περιμένει μια καινούρια ζωή!
-Δίκιο έχεις! Σας ευχαριστώ για όλα! Χωρίς εσάς, θα έμενα εδώ μια ζωή με τον πατριό μου να με τυραννάει.
-Αν μας το είχες πει θα κάναμε νωρίτερα κάτι, αλλά πιστεύω αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή, είπε ο Ερμής.
~~~~~~~~~(next day)
-Να προσέχεις αγάπη μου, είπε ο μπαμπάς της Νεφ.
-Θα προσέχω, μην ανησυχείς, είπε και τον πήρε μία μεγάλη αγκαλιά.
-Να μας πάρεις τηλ όταν φτάσεις, μην το ξεχάσεις!, της υπενθύμισε η μαμά.
-Οκ θα σας πάρω! Θα μου λείψετε όλοι!
-Και εμάς, είπε η Έβελιν.
-Πρέπει να πηγαίνουμε Νεφ! Νομίζω είναι η ώρα , είπε η Δήμητρα ξυπνώντας τη Νεφέλη από τις σκέψεις και τους αποχαιρετισμούς.
-Ναι πρέπει να φύγουμε. Πού είναι τα αγόρια;
-Θα τους πάρω τηλέφωνο.
-Δε χρειάζεται, ξεπετάχτηκε από πίσω τους ο Χρήστος με ένα τεράστιο χαμόγελο.
-Επ, γειαα! Ρε είμαι πολύ ενθουσιασμένη, είπε η Νεφέλη.
-Όλοι μας, πρόσθεσε ο Ερμής.
-Νομίζω φωνάζουν την πτήση μας από τα μεγάφωνα., είπε ο Χρήστος.
-Τέλεια, φύγαμε!, η Νεφέλη πήρε γρήγορα τη βαλίτσα της άρχισε να προχωράει με γρήγορο βήμα.
------(Νεφέλης POV)
Δεν είχα ξαναταξιδέψει με αεροπλάνο, οπότε ήμουν διπλά ενθουσιασμένη! Επίσης κάθισα με τον Ερμή, γιατί ήθελα και εγώ και η Δήμητρα παράθυρο!! Στη διαδρομή μας έφεραν πρωινό αλλά ο Ερμής με προειδοποίησε ότι μπορεί να μην τρώγεται. Είναι γλυκούλης. Με ρώτησε αν θέλω να ακούσω μουσική και του είπα ναι. Μου έδωσε το αριστερό ακουστικό και αυτός είχε το δεξί. Έτσι δεν μπορούσα να απομακρύνω και πολύ το πρόσωπό μου από αυτόν. Τον πονηρούλη...Μετά όταν βαρεθήκαμε, πήρα το κινητό του και άρχισα να γράφω στις σημειώσεις:
-Χευ! Θέλεις να μιλάμε από εδώ; :)
-Χευ...εμ οκ! ;)
-Δε νιώθεις πολύ ωραία που φύγαμε;
-Ναι, πιο πολύ όμως χαίρομαι που τελικά ήρθες κι εσύ!
-Χιχι το ξέρω είμαι πανέμορφη...
-Σκάσε <3
-Αν θέλω <3
-Τι νέα;
-Αλλάζεις θέμα; 😏
-Ναι.<3
-Εγώ όλα καλά, εσύ για πες, καμιά κοπελιά παίζει τελευταία; <3
-Ναι, εσένα κανά αγοράκι; <3
-Ρώτησα πρώτη, για πες...<3
-Την ξέρεις καλά, είναι στην ηλικία μας, έχει μακριά καστανά μαλλιά και μιλάμε που και που.<3
-Όνομα;<3
-Πολλά θες.<3
-Θα σου πω και εγώ αν μου πεις.<3
-Εντάξει αφού επιμένεις...τη δική μου αγάπη τη λένε Νεφέλη! <3
-Ωχ κοίτα σύμπτωση! Επώνυμο;<3
-Εσύ είσαι χαζούλα!<3
-Να σου πω ένα μυστικό;<3
-Ανυπομονώ...<3
-Και η δική μου αγάπη έχει το όνομά σου!<3
-Έχει το όνομά μου, αλλά δεν είμαι εγώ; :(
------(τέλος Νεφέλης POV)
Η Νεφέλη έσκυψε προς το μέρος του και του ψυθίρισε
-Εσύ είσαι!
Η καρδιά της χτύπαγε σαν τρελή, πλησιάσαν και ένιωσε την ανάσα του πάνω της. Αργά αργά ένωσαν τα στόματά τους και το άγχος πέρασε. Ξεκίνησαν να το απολαμβάνουν μέχρι που η γλώσσα του αναζήτησε τη δική της. Εκείνη αμέσως μπήκε στο παιχνίδι. Η Νεφέλη άρχισε να γελάει σιγανά και το φιλί διακόπηκε για λίγο. Κοιτάχτηκαν για λίγο χωρίς να μιλάνε και έπειτα ο Ερμής ψυθίρισε
-Σε αγαπάω!
-Κι εγώ, αποκρίθηκε η Νεφέλη μέσα από το δεύτερο φιλί τους.
Στην υπόλοιπη διαδρομή η Νεφέλη είχε γείρει στον Ερμή και εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά ενώ κοιτούσε απ'έξω. Πόσο καλύτερα θα μπορούσε να είναι;
-Ετοιμαστείτε για προσγείωση. Όλοι οι επιβάτες καλούνται να παραμείνουν στις θέσεις τους, δεμένοι με τη ζώνη ασφαλείας.,ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου.
Η Νεφέλη άρπαξε το χέρι του Ερμή.
-Μη φοβάσαι δεν θα το καταλάβεις καν.
-Φοβάμαι πάρα πολύ!
-Ηρέμησε, σε 2 λεπτά θα περπατάμε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου!
Η Νεφέλη ξεφύσυξε και έκλεισε τα μάτια.
Πράγματι προσγειώθηκαν σώοι και αφού ξεμπέρδεψαν από το αεροδρόμιο, πήραν ένα ταξί για να τους πάει στο νέο τους σπίτι.
-Ήταν απίθανη εμπειρία!, είπε η Δήμητρα, τα σύννεφα φαίνονταν σαν μπαμπάκι και ήθελα να κάνω μία βουτιά πάνω τους όπως στα καρτούν.
-Ναι σε αυτό συμφωνώ κι εγώ, είπε ο Χρήστος!
-Όντως παιδιά ήταν πολύ ωραία!, είπε η Νεφέλη και έπιασε το χέρι του Ερμή δίπλα της.
-Ανυπομονώ να δω το διαμέρισμά μας!, είπε ο Ερμής ενθουσιασμένος.
-Εδώ είμαστε! Είναι 10$., είπε ο ταξιτζής σταματώντας μπροστά από μία ανακαινισμένη πολυκατοικία με ζωντανά χρώματα.
-Ορίστε, πλήρωσε ο Χρήστος και βγήκαν από το ταξί.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Hey! Long time no see👀 But I'm here with a brandnew chapter. Don't know why I'm writing in English...I have to tell you again that from now on, all the dialogues are supposed to be in English but I write them in Greek for better understanding. I love when you write comments and you vote my story cause you encourage me a lot.💋
Vanessa😘