Huling dalawang taon nalang niya para maging doktor. It's been 16-17 years from Grade 9 tapos sa chat nalang kami nakakapag bonding at nakakapag usap ng madalas. Minsan na lang din kami nagkikita ng personal. Pwede mo ng sabihing once every two months or once a month dahil busy ka sa studies mo same as mine. Sa tuwing nag-uusap kami, parang may nararamdaman akong kakaiba kaya tinanong ko siya kung natatandaan niya pa ba yung promise niya sa akin. Sabi niya nun "huh?" tapos gumuho yung mundo ko. Sobrang sakit lang na to the point na akala ko naalala niya yun lagi since na nakakapag chat naman kami at nagkikita minsan. A week later that, napansin mo na hindi na ako masyado nag nagchachat or nangungulit kaya nagulat nalang ako nun ng inapproach mo ako tapos sabi mo "Bakit ka nagkakaganyan? May problema ba?" biglang sabi ko "wala." Kinukulit mo pa rin ako ng may bell na nag ring di ko alam kung bakit. Biglang sabi mo last 5 minutes kaya nagbigla ako nun at sinabing "Ikaw kasi, nakalimutan mo yung promise mo sa akin." Pero ng di inaasahan, sabi mo "bata pa tayo nun kaya bakit tuloy pa rin yung promise?" pero para sakin napakalaki nun kasi yun yung tie natin na akin kalang na sa akin kalang. Naiyak na ko. Bigla mo akong niyakap. Nagulat ako ng sobra. Nashock ako ng sobra dahil once in a blue moon ka lang kung yumakap. Napatigil nalang ako tapos biglang sabi mo "di ko yun nalimutan..di yun nawala sa isip at puso ko..." Tapos dun palang pinutol ko na at biglang sabi ko "talaga? talaga?" Tapos sabi mo "pinky promise?" iniabot mo sakin yung pinky finger mo tapos sabi mo "isang taon nalang Adrian". Lumipas na ang mga taon, hanggang sa nakita ko nalang ang sarili kong naghihintay sa kanya sa altar. Hindi pa rin ako makapaniwalang ikakasal na kami makalipas ang dalawampung taon. Napakarami man na pagsubok ang dumating sa amin, hinarap namin ito ng sabay. Hanggang sa bigla nalang akong nagising. Isa lamang pala iyong panaginip. Isa lamang palang panaginip na sana'y naging at maging totoo.
