Once in, Never out

Hoofdstuk 32

P.o.v Valentijn

Taylor was de volgende dag een stuk vrolijker en zag er dan ook beter uit. Het gesprek heeft haar goed gedaan en dat was goed te zien. Ondanks alles hier, was de sfeer onder iedereen een stuk beter. Drew moest weer gewoon doen zoals altijd, maar dat maakte hem niet minder vertrouwd. De rest keek nog steeds tegen hem en Taylor op. Dat nieuwe meisje Melanie,merkte hier ook op sectie 7 en geloof me als ik zeg dat je nog liever geslagen werd dan dat je met haar moest werken. Af en toe kreeg ik was slagen, maar besteedde er verder geen aandacht meer aan. Alleen Melanie begon te krijsen, schelden en te lopen tieren. Zeurend dat het werk te zwaar is, dat Drew veel te hard slaat, dat haar lichaam onder het vuil zit, haar haar vettig, haar nagels gebroken, de manden te zwaar. Of het nog niet erger kon, stootte ze af een toe een keer tegen ons aan of stal een mand van ons zodat ze sneller klaar was. Black-Jack kon er ook niet van genieten, dat er iemand de hele tijd maar bleef zeuren. 'Kan dat wijf nou nooit is ophouden? Volgens mij heeft ze er toch echt zelf voor gekozen om hier te komen.' Taylor kwam zuchtend naast me staan. 'Ik hoop voor haar dat ze snel weer weg mag, want ze werkt me op mijn zenuwen' zei ik geïrriteerd terug. Taylor grinnikte. 'Ze is ook zo zielig hè?' Riep ze extra hard naar haar toe. 'Dat kan je wel zeggen, dat arme kind houd het hier niet vol' riep ik net zo hard. Haar gezicht liep rood aan. Jack en Drew moesten allebei lachen. Jack was eerst echt iemand die zich strikt aan de regels hield, maar sinds Drew hier was, sloeg hij niet zo vaak meer en was hij niet zo streng. 'Wat staan jullie nou allemaal dom te lachen! Volgens mij, Taylor, zie jij er net zo uit als een varken, die door de modder heeft gerold.' Auwtjs. Zoiets zou ik niet graag naar mijn hoofd geslingerd krijgen, maar Taylor stond er rustig bij. 'Ik weet niet of je het door hebt, maar het is zomer. Dat betekend geen regen. Geen regen betekend geen modder, dus ik snap niet waar jij modder ziet, want voor zover ik weet ik dat allemaal stof.' Ik gaf Taylor een high Five en zag hoe Melanie boos wegging. 'Je had haar goed te pakken hoor.' Ze glimlachte even en ging weer verder. Tegen de avond aan, was ik klaar. Melanie maakte het werk een stuk irritanter door haar gezeur. 'Gaat het nog Tay' vroeg ik, als ik haar op de grond zie zitten. 'Ja gaat wel. Heb soms even een pauze nodig.' Haar gezicht vertrok van de pijn en glimlachte klein. 'Je liegt Tay. Zelfs een blinde zou dat nog zien.' Ze schudde haar hoofd. 'Maak je geen zorgen Jho. Denkwijzen moeten nog een beetje helen en dan ben ik zo gewoon weer de oude.' Iedereen wist dat het niet zo was. Je vermagerde hier zo erg, dat het je heelproces ook verlaagde. Over blauwe plekken deed je weken, over de zweepslagen konden sommige wel maanden duren, voordat ze helemaal goed geheeld waren. De meeste doodsoorzaken kwam door het slechte eten. Maar ook gebeurde vaak dat wonden gingen ontsteken, wat leiden tot hoge koorts. Taylor en ik hadden ze zo goed mogelijk proberen te helpen, maar vaak zonder mensen kwam je niet ver en stierven ze uiteindelijk allemaal. Nitrho was een jongen van 17, hij is tot nu toe nog de enige die het overleefd heeft, maar ook net op het randje. Taylor bleef nog steeds zitten op de grond. Zweet parelde op haar voorhoofd en haar ademhaling was zwaar. 'Er is iets mis Tay en ik wil dat je het me nu verteld.' Ze liet gaar hoofd tegen de wand aan leunen. 'Je kunt niks doen Valentijn. Het is al begonnen te ontsteken. Je weet wat er met iedereen is gebeurd.' Ze tilde haar shirt op en zag aan de zijkant een grote wond zitten. Het vlees leek wel te rotten en behoorlijk geïnfecteerd te zijn. Haar ribben waren duidelijker dan die van andere hier. 'Luister heel goed naar mij Taylor. We hebben niet voor niks je hart weer laten kloppen. Het maakt me niet uit wat je doet, maar je houdt mij niet tegen. Ook jij zal hier gewoon weer bovenop komen. Geloof me als ik zeg dat ik er persoonlijk voor zal zorgen.' Wild schudde ze haar hoofd. 'Je moet niks riskeren. Je bent me niks verschuldigd.' Ik lachte naar haar. 'Ik ben je meer verschuldigd dan je denkt.' Met die woorden was ons gesprek afgelopen en liep ik terug naar boven,

-----------------------
JAAAAAAAA bijna kerst vakantie🙏🏽🙏🏽

Bedankt voor het lezen en stemmen❤️ xx