TUTUNUŞ

'Her şey bitti.' Diye düşündü kız. Bir kez daha kendisiyle ağlayan gökyüzüne baktı. Her şeyini kaybetmişti. Ailesini zaten hatırlamıyordu. Sadece küçük kardeşi vardı. O da bugün ölmüştü. Tek yaşam sebebi de yok olmuştu. Aşağıdaki öfkeli dalgalara baktı. Kendi gibi öfkeli dalgalar kayalara çarpıyordu.

'Tek bir adım...' diye geçirdi içinden.

'Bir adım sonra onların yanındayım.' Dedi ve o adımı attı.

Bir terslik vardı. Suyun içinde olması gerekiyordu. Gözlerini açtığında birinin onu tuttuğunu gördü.

"Bırak beni!"

Adam hayır anlamında kafasını salladı.

"Sana bırak dedim!"

Adam, kızı dinlemedi ve diğer kolundan da tutup yukarı çekti. Kızın çırpınışları işi biraz zora soksa da adam kızı çekmeyi başarmıştı.

Kız tekrar hareketlendi ama adam, kızı bırakmadı.

"Sakinleş." Dedi. Sesi o kadar huzur vericiydi ki kız afalladı. Sürekli duymak istediği sesti sanki. Babasının sesi. Kafasını kaldırıp adama baktığında en fazla 25 yaşında görünüyordu.

"Atlamak için ne gibi bir sebebin olabilir?" dedi adam.

Kız, o kadar dalmıştı ki soruyla kendine geldi. Gözyaşları kendinden izinsiz akmaya başladı.

"Kaybettim..." diyebildi.

Adam soran gözlerle baktı.

"Her şeyi... kaybettim."

"Canını kaybetmedin daha."

Kız histerik bir kahkaha attı.

"Gelmeseydin onu da kaybedecektim."

Adam tek kaşını kaldırıp baktı. Kız, adamın ne demek istediğini anlar gibiydi.

Adam gülümseyerek ayağa kalktı elini kıza uzattı.

"Adım Giray. İzin ver acılarını unutturayım. Tabi ondan önce anlatman gerek."

Kız, bir Giray'a bir de eline bakıyordu. Kıpırdayacak hali yoktu. Giray, bunu fark etti ve kızı kucağına alıp yürümeye başladı.

"Neden yardım ediyorsun?"

"Yardım ister gibiydin. Bu yüzden yardım ediyorum."

"Ben kimseden yardım istemedim."

"Emin misin?"

Kız sustu. Giray da sustu. Biraz ilerledikten sonra tek katlı ahşap bir evin önünde durdular.

"Evim." Dedi Giray.

"Kafamı dinlemek için sık sık gelirim."

Kızın konuşmaya hali yoktu. O kadar yorgundu ki elinde olsa gözlerini açmamak üzere kapatacaktı. Onu da denemişti ama Giray izin vermemişti.

İçeri geçtiklerinde Giray onu odalardan birine götürdü.

"Banyo hemen koridorun sonunda. Dolapta sana uygun kıyafetler bulabilirsin biraz büyük gelebilir ama idare et. Dinlen hadi." Diyerek odadan çıktı.

Kızın sadece uykuya ihtiyacı vardı. Gözlerini kapatmasıyla kendini uykunun kollarına attı.

Uyandığında hava kararmıştı ve sesler geliyordu. Odasından çıktığında Giray ile burun buruna gelmeyi beklemiyordu.

"Yemek hazırlamıştım uyandırmak için geliyordum."

"Teşekkürler." Diyerek Giray'ın yanından geçti. İki adım atmıştı ki Giray kolundan tutup durdurdu.