bırakma beni sevdiğim

Unutmadım Unutamam Kara Sevdam Merak Etme

Yitirilmiş, kaybedilmiş duygulara takılı kalıp 
hayatımdan eksilen ne varsa onları yüreğime gömüyor ve 
üzerinde açan mutluluk ve hüzün çiçeklerini her hatırladığımda 
ise onları yağmurlara inat göz yaşlarımla suluyorum.

Hayat o kadar zamansız duygular yaşatıyor ki 
sen bu zaman denilen kavramın içindeki en değerli andın.
Hüzün çiçeklerimi soldurup 
yüreğime mutluluk tohumları ektim seninle,
sonra sarıdan çaldım,yeşilden,maviden ve siyahtan,
hayat bu renklerden ibaretti sende;
rengarenk tablolar resmettim hayatın duvarlarına ve 
her renkte sen vardın.

Zamansız duygular;
ama zamanı beklemezmiş yaşamaya değer şeyler ben sende bunu anladım.
Zamansız gelmiştin bana,
baharı yaşamamış çöl gibiyken yüreğim senin yağmurunda ıslandım.
Çiğ damlası oldu bakışların,
gözlerinin neminde ise hiç yaşanmamış bir iklim ısıttı kalbimi,
çorak toprağıma ektiğin filizler çiçek açtı.
Yemyeşil bir dünya oldun içimde..

Artık rüyalara gerek duymuyordu bedenim,
çünkü ruhum yaşıyordu seninle sen canımdan
 içimden bir parçaydın öylesine bir bütün olmuştun ki 
düşünmek bile istemediğim tek şey senden kopma korkusuydu.
Ve koptun... Ve ben... öldüm.....(...ve... uzun bir sessizLik..)

Artık zamansız değil duygularım,
sensizliğin acısı zaman dinlemiyor.
En beklenilmedik en umulmadık zamanı bile beklemiyor her an.. 
her saniye..her dakika.. gözlerimi sensizliğin acısına kilitliyorum.
Yaşamaya değer şeyler zamanı beklemediği gibi 
acılarda vuracağı kalbin çığlıklarına aldırış bile etmeden 
darbelerini en derine indiriyor Ve ben sensiz yok olup ölüyorum...

Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım, 
gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve 
ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımla,
yağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken 
akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.
Ellerimde artık kül rengi kaldı. 
Bomboş bir tuval var şimdi önümde 
ve ben ellerimde kalan kül rengiyle 
ancak bu yitirilmişliği bu sensizliği anlatabilirim..