Strange Love || Liam Dunbar

Eleanor

"Red je het vanavond alleen?" Vroeg mijn broer wie de keuken in kwam gelopen en de kop koffie nam. "Ja, ik bestel wel iets te eten ofzo." Antwoord ik en por met mijn lepel in mijn cornflakes. Het is ochtend en vandaag ga ik naar mijn nieuwe school. Beacon Hills High School. Ik ben van mijn kostschool getrapt en omdat mijn ouders meer om hun werk geven dan om mij, woon ik bij mijn broer wie ook de deputy is. "Is goed, als er iets is, je hebt mijn nummer." Zegt hij waarna ik kort knik en hij de ruimte verlaat. Als ik eerlijk moet zijn heb ik echt geen zin om naar een nieuwe school te gaan, ik ken er immers niemand daar. Met een zucht ruim ik mijn kom op en loop de gang op om mijn tas beet te grijpen en loop naar buiten waar mijn broer al in de auto zit te wachten. Ik stap in waarna hij de motor start en vertrekt. De hele rit is het stil op het zachte geluid van de radio na dan. Het duurt niet lang voor Jordan bij de school stopt. "Veel plezier, Norie." Wenst hij me. "Thanks." Mompel ik sarcastisch en stap uit. Jordan noemt me liever bij mijn bijnaam dan bij mijn hele naam. Ik haal diep adem en loop op het schoolgebouw af. Kom op El, dit is de derde keer dat je naar een andere school moet. Je moet blij zijn dat ze je nog willen. Denk ik en loop het gebouw binnen, de blikken die op me geworpen worden negerend. Ik loop door naar mijn locker en open hem soepel. Ik stop de boeken die ik later vandaag nodig heb erin en sluit mijn locker weer, om vervolgens op mijn rooster te kijken. Eerste les economie van...Bobby Finstock. Geweldig. En daarna wiskunde, het vak waar ik een grote hekel aan had. Nu ja eigenlijk had ik aan alles een hekel. Ik haal kort een hand door mijn haar heen en kijk rond. Eerst maar eens het lokaal zien te vinden. Ik ga een willekeurige richting op en probeer er niet uit te zien alsof ik hopeloos verdwaald ben. Ook al ben ik dat daadwerkelijk wel. Ik zucht en kijk naar de nummers op de lokalen en blijf doorstappen. Eerste dag op een nieuwe school en ik ben net een hopeloze, verdwaalde puppy. Zacht grom ik uit frustratie en stap wat steviger door. De bel is al geweest en de gangen zijn verlaten. Eindelijk bereik ik het lokaal van economie en stap binnen. "Fijn dat je toch nog komt opdagen, Parrish." Begroet de docent me, wie vast Finstock is. "Ik dacht dat ik kon ontsnappen uit deze gevangenis, maar helaas." Antwoord ik droogjes wat gelach oplevert van diegene die vooraan zitten. "Maak dat je zit." Reageert Finstock en snel loop ik naar een lege plaats waar ik ga zitten. De docent is al weer verdergegaan met de les. Ik sla mijn boek open en probeer me op de les te concentreren. Opgelucht loop ik het lokaal uit zodra de bel gaat, maar bots daardoor tegen een jongen aan. "Sorry." Mompel ik en kijk hem aan. Hij heeft bruine haren, blauwe ogen die je doen smelten, en de geur van een weerwolf. Dit moet één van die wolfjes zijn waar Jordan had over verteld. En ik vermoed dat hij de jongste is van de pack, en dat hij dus de beta moet zijn van die true alfa wiens naam Scott was. En dus dan maakt het dat deze dude voor me Liam is, als ik het goed heb.