Pewnego dnia Alicja wybrała się na wycieczkę na wieś.Kiedy poczuła się już zmęczona spacerami i zabawą,zasnęła pod drzewem.Nagle zobaczyła Białego Królika,który biegł przed siebie z wielkim zegarkiem w dłoni.
,,Jest tak elegancko ubrany; na pewno wybiera się na przyjęcie-pomyślała Alicja-Pójdę za nim".
Dziewczynka goniła Białego Królika,który biegł i biegł, aż dotarł do szczeliny w jego pniu.Alicja bez namysłu podążyła za nim.Nagle poczuła, że traci grunt pod nogami.Spadała coraz niżej i niżej.
Niespodziewanie ocknęła się w pięknym ogrodzie,pełnym roślin mówiących ludzkim głosem.
-Widziałyście gdzieś tutaj Białego Królika-zapytała Alicja.
-Nie-odpowiedziały kwiaty.
Dziewczynka pomaszerowała więc dalej przez Krainę Czarów.Podczas wędrówki została zaproszona na herbatę przez Szalonego Kapelusznika i Marcowego Zająca.
-Może poczęstujesz się precelkiem,mała dziewczynko?-zapytał uprzejmie Szalony Kapelusznik.
Mimo iż Alicja wypytywała wszystkich wokół o Białego Zająca,nie udało jej się go znaleźć.
Nagle zobaczyła zwierzę biegnące w oddali.Ruszyła za nim,,Tym razem mi nie ucieknie"-pomyślała dziewczynka.
Po długiej gonitwie, Alicja natrafia na dziwne zgromadzenie, gdzie spotkała Królową Kier.Był tu także Biały Królik, popatrujący na dziewczynkę z niepokojem.
Królowa powiedziała donośnym głosem:
-Powinniśmy zamienić tę małą na kartę do gry.
Następnie dodała:
-Złapcie ją.
Alicja przeraziła się, słysząc te słowa.Nagle obudziła się i rozejrzała wokół. To wszystko było tylko snem.
