Herşey yeni başlıyordu. O sadece mahalleye yeni gelen ve haftaya gidicek olan çocuktu. İlk başta ona fazla gıcık oldum. Çünkü onu kıskanmıştım. O da benim bu sinirli halimi beğendi. Biraz deniz kenarında abim ben ve o geziniyorduk. Sonra binaya yaklaştık ve bahçesinde geinirken birden duraksadı. Bana manalı manalı baktı;
-seni seviyorum hayatımda gördüğüm en güzel kızsın" dedi.
Bende tabiykide ilkten kabul etmedim. Ama sonra bana akşama kadar "sende beni seviyorsun dedi" ben her seferimde reddetim. Ve artık eve gidip uyudum.
Sabah erkenden kapımda dikilmdi. Öğlen olana kadar bahçede gezindik öğlen bizim apartmanda oturan küçük çocuklarla birlikte bi dükkana gittik. Orada otururken biden beni dışarı çağardı ve benimle vedalaştı. Tabiyikide üzüldüm. Hem bizim piknik planı vardı. O konuda da özür diledi. Ordan bahçede yüksek bir uçurum tarzı bir yer var. Oradan atlıyordu, bana da atlamamı söyledi. Ama ben korkuyordum. Ama "gidicem" diyince "bir deneyim" dedim. Atladım. Bir şey olmadı. Ama 2. Atlatışta abim arkadan itince bacağıma düştüm ve ağım incildi...
