That Nerds Are The Long Lost Gangster Princesses

CHAPTER 17

JAMES

Today is the most anticipated day of our life. All of the students are ecstatic to see and cheer for their friends and classmates.

As for Lizel, hindi ko pa rin ito nakakausap para sa theme ng susuotin namin for the contest.

Nilibot ko ang tingin ko sa buong gym at wala pa rin siya. Yumuko ako at tinignan ang oras sa cellphone ko. 10 minutes nalang at mag uumpisa na, I already thought about this anyway. Hindi naman sa nag-eexpect akong manunuod sila, but I still hoped na darating siya.

"Bro, let's go! Tinatawag na tayo ni Coach." sabi ni Kurt at nauna nang naglakad. Tumayo na ako at inayos ang suot kong jersey. Pumasok na kami sa loob ng court para mag practice shooting.

Ako - Point guard
Kurt - Shooting guard
Tristan - Center
Sean - Power forward
Shawn - Small forward
Jericho - Bench

Paglipas ng limang minuto ay pumito na ang referee para maghanda para sa jump ball. Pumunta naman si Tristan at kinausap sila ng referee.

Pag pito ng referee ay sabay na tumalon ang dalawa pero ang nakakuha ng bola ay si Tristan. Napunta naman kay Shawn ang bola at agad na pinasa kay Kurt. Nagsimula na rin kaming tumakbo papunta sa kabilang bahagi ng court.

Biglang sigawan naman ang mga tao dahil sa maagang three-point shot ni Kurt.

"What's the matter with you, James? Can you atleast concentrate on the game first before anything else?" sabi ni Shawn at tumalikod na. Tinignan naman ako nila Kurt at tinapik ang likod ko.

"Focus on the game, James! Makikita mo rin yan mamaya, don't worry." sabi ni Kurt at tumakbo na rin para pumwesto. Ngumiti nalang ako at pumwesto na.

Natapos ang first set na lamang kami ng kaunti sa kalaban. Ang score ay  33-27. Naupo na muna kami sa bleachers at kinuha ang tubig na nakahanda doon.

Habang nagpupunas ako ng pawis sa mukha ay may pumasok na mga babaeng may hawak na bottled waters at white towels.

KURT

Napatingin naman ako kay James at napatigil ito sa pagpupunas ng mukha. Nakatingin ito sa pintong malapit sa bleachers ng mga players.

"Yan na pala yung hinahanap mo eh! Ayusin mo mukha mo, mukha kang tanga!" natatawang sabi ko at tumakbo palapit sa mga babae.

"Bakit ngayon lang kayo? Uhaw na uhaw na kami." natatawang sabi ko kahit kakainom ko lang. Inirapan naman ako ni Erika at dumiretso na ng lakad.

"So what? I don't care." bulong nito pero rinig na rinig naman. Inakbayan ko naman ito kaya siniko ako nito sa sikmura ng napakalakas.

"The hell! What was that for?" sabi ko rito at hinawakan pa ang sikmura. Parang hindi babae kung maniko.

"Whatever!" sabi nito at binilisan na ang paglalakad.

JAMES

Agad naman akong lumapit sa mga ito at kinuha ang mga hawak nitong bottled water. Ang bigat nito bakit sila ang nagbubuhat?

"Why are you here? Bakit kayo ang nagdala ng mga 'to? By the way thanks for bringing us some extra towels and water!" sabi ko at nginitian pa ito. Inaya ko naman silang maupo pero tumanggi ang mga ito at nanatiling nakatayo. Tinignan ko ang oras at 20 minutes nalang ay magsisimula na ang game.

"Manunuod ba kayo ng game? Sasabihin ko kay coach na mauupo kayo dito para hindi na kayo mahirapan makipag siksikan sa mga tao sa taas?" tumingin naman ito at nilibot ulit ang paningin sa mga taong nanunuod. Actually I didn't expect na maraming manunuod ngayon.

"Sorry, we're not here to watch the game. Anyway, could you check your teammates to see if they're finished with the used towels? Kukunin na namin 'yon at aalis na din kami." sabi nito at kinuha ang basket na dala nila kanina. Kinuha ko naman yung mga used towels at nilagay doon.

"It's fine, sorry for bothering you. Ano nga palang sinalihan mong activity ngayon?" sabi ko at tinignan ito.

"Swimming and 3 on 3 basketball." simpleng sabi nito at tumayo na. Tinawag na nito ang mga kasama niya dahil aalis na daw sila.

"I wasn't expecting you to join the basketball team! Is it okay for me to watch your game?" nahihiyang sabi ko at kumamot pa sa batok. tumigil naman ito sa paglalakad.

"Do whatever you want. Hindi naman kita mapipigilang hindi manuod." naglakad na to ulit hanggang mawala na sila sa paningin ko.

"You're right! I'll watch your game whether you like it or not." bulong ko sa sarili ko at napailing nalang. I can't seem to understand myself these days. It's as if someone is in charge of my mind and body.

"Do you like her?" nagulat naman ako sa tanong ni Kurt at tumawa pa ang mga ito. Actually, I don't know either. I simply want to be around her, nothing more and nothing less.

Tumawa nalang ako at binatukan ito.

"So, what exactly are you saying? Don't make a mistake of comparing me to you, idiot! All I want is to be her friend. I'm not a jerk like you for having ulterior motives behind your smiles. Remember what I said about your karma slapping you hard for messing with girl's heart? You just wait!" tumatawang sabi ko, sinuntok naman ako nito sa balikat dahil sa sinabi ko.

"Are you a Shaman, dude? How do you know when my karma will be?" sabi nito at sabay sabay kaming nagtawanan.

ERIKA

Habang naglalakad ay nilapitan ko naman si Luci. Nginitian ko 'to ng malaki kaya nagtataka naman itong tumingin sa'kin.

"I know that smile of yours. Don't start with me, Lillith." sabi nito at pinatong ang hawak na basket sa hawak ko. Napasimangot naman ako dahil sa ginawa nito.

"Why did you do that! It's so heavy na nga tapos nilagay mo pa." inirapan ko naman ito at pumasok na sa laundry room nitong school.

"What's the deal with these filthy towels, anyway? And why are we doing this in the first place?" nandidiri ko namang tinignan ang mga used towels at umakto pang nasusuka.

'They're asking me to launder this mound of filth when I haven't even tried to wash my own clothes once?'

"Can you come over to Hendrix, Kuya George? Please bring a maid with you, thanks." lumiwanag naman ang mukha ko dahil sa sinabi ni Luci. Tinawagan pala nito si Butler George. I thought my hand will be soiled with these dirty towels!

"Thank you, Luci! Malapit na rin ang start ng game ko at I need to prepare myself na. I need to practice my spikes to see if I'm still as good as I was before! Baka mamaya ay nangalawang na ako sa volleyball!" umirap pa ako sa hangin at nag cross arms.

"Get lost already." sabi nito at lumabas na. Galit pa rin ito at bakit hindi daw namin pinigilan ang mga kaklase namin na i-nominate siya for that position. Well, when they suggested Luci as the candidate, I was curious to see her reaction. Because I was so thrilled, I didn't even budge for a second.

Nagtawanan naman kami at lumabas na rin. Maghahanda na ako at pagtapos ng Basketball ay laban na namin.

- R E V I S E D -