He's my badboy. Not yours.

Deel 5

Oh ja, ik vond thuis nog een telefoon, wat ouder maar die kan ik dus gebruiken tot dat ik besluit het te vertellen aan mijn ouders 😋

^^^^^^^^

Nadat Sarah en ik elk naar ons eigen huis gegaan zijn, kom ik 10 minuutjes later toe aan ons huis.

Al direct zie ik mijn vaders auto staan, dat is een goed teken. Kan ik hem direct wat details vragen van wat er vannacht of misschien zelf nog gisterenavond gebeurd is.

Ik plaats mijn fiets tegen het hek en neem mijn sleutels uit mijn boekentas haal als ik stemmen hoor in de verte.

Ik draai me om en zoek de plaats waar het geluid vandaan kwam met mijn ogen.

Terwijl ik zoek, hoor ik nog meer gelach, nu duidelijker en hoorbaar dichter.

Ik frons maar haal mijn schouders op en rits mijn boekentas toe voor ik die over mijn schouder gooi.

Net voor ik de deur toesla kijk ik nog even naar buiten. Ik zie Jayden met nog een andere jongen die me wel bekend voorkomt maar waar ik nog nooit contact mee heb gehad.

Ze benaderen een meisje.

En dat meisje ken ik maar al te goed.

^^^^^^^^^^

Ik trek de deur zo snel mogelijk terug open, gooi mijn boekentas op de grond en loop als de bliksem naar het groepje van Jayden.

Als ik daar eenmaal ben, pak ik Sarah's hand en trek haar zo snel mogelijk weg van de 2 jongens. Ze lachen ons nog na.

"Wat gebeurde daar? Wat was je hier aan het doen? Sarah, alsjeblieft antwoord zodat ik je kan helpen!"

Ze snikt nog een paar keer en haalt dan uiteindelijk haar gsm uit haar achterzak.

Ik trek mijn wenkbrauwen op omdat ik er niets van snap.

Ze toont me een conversatie met ene Lucas.

Lucas: Kom vanavond naar mijn straat, anders zal het nog sneller gedaan zijn met u oma.

U: ???

Lucas: Je weet toch wel al te goed waar ik woon? 😉

U: Ja maar wat moet ik daar gaan doen?

Lucas: Kom gewoon. Wees daar tegen 4u15. Een kwartier na school.

Ik flip. "Jij wist hier al van toen we op school waren?"

Ze knikt.

"Waarom heb je me dat in godsnaam niet gezegd? En wat bedoelt die ene Lucas met dat van je oma? Wie is Lucas zelf? Ah, ik heb antwoorden nodig op al die vragen!"

"Ik kon het gewoonweg niet. Als ik het ging zeggen, zou je me vertellen dat ik niet mocht gaan en Lucas vermeldde in het bericht dat als ik niet zou komen het niet meer goed zou komen met mijn oma, die nu kanker heeft met als gevolg dat ze terminaal is."

Ik sluit even mijn ogen en knik dan. "Oke, ik snap dat je geweest bent om die reden, maar hoe zou die Lucas je oma zelf iets aan kunnen doen?"

Sarah haalt haar schouders op.

Ik zucht en ga dan verder. "Wat moet ik te weten komen over die ene Lucas? Wie is hij? Wat betekent hij voor je?"

Sarah ademt diep in. "Lucas is de jongen waarover we het op school over hadden."

Mijn mond valt open. "Valt hij je altijd zo lastig?"

Ze schudt haar hoofd. "Nee, dit is de eerste keer."

Ik knik. "Hoe haal je het ook in je hoofd om te doen wat híj zegt. Moest het nu iemand anders geweest zijn, oke. Ik zeg niet dat het niet erg zou zijn maar dan nog!"

"Dat waren de antwoorden op je vragen, Lisa."

In de verte hoor ik nog gelach en dan horen we iets vallen. Zullen wel die twee van daarstraks zijn.

"Let in het vervolg op, en verwittig me als dit nog eens gebeurd. Oke?"

Sarah knikt. Ik geef haar een knuffel en laat haar dan los.

"Ga nu snel naar huis en stuur me als er iets is."

"Zal ik doen."

"Beloofd?"

"Beloofd."