Don't trust everybody...

hoofdstuk 4

Jake's POV

Tien minuten later kreeg ik een bericht, en aangezien ik helemaal achteraan in de klas zat, pakte ik gewoon mijn Iphone boven op het tafeltje en ontgrendelde het scherm. De leerkracht zag het toch nooit. Het was een bericht van dat ene meisje.. Dat speciale meisje waar ik nog niet eens een foto van had gezien. Ik had echt met haar te doe, ze werd enorm gepest op haar school en dat verdiende ze echt niet want ze had een fantastisch innerlijk. Ik las het en stuurde snel terug. -Hey B, je red het wel, je bent een sterke meid en je verdiend dat niet! Je weet dat snijden niet de oplossing is, dat verdienen die pestkoppen niet. We moeten maar is een keertje afspreken, dan zul je zien dat het leven niet enkel slecht is! Ik heb jou ook graag ookal ken ik je amper, Kisses J- Stuurde ik terug. We kenden enkel de eerste letter van elkaars namen, en we hadden nog nooit een foto van elkaar gezien. Maar dit meisje was speciaal, en ik kon haar wel gebruiken. Als ze niet van de mooiste was, kon ze nog steeds voor mij dienen en anders kon ik haar voor de club ook wel goed gebruiken. Ik had wat meiden tekort op het moment.  Ik keek om me heen, Isabella was net de klas uitgestuurd omdat ze telaat was, maar het boeide me niet veel. Eigenlijk zou ik haar niet zo mogen pesten, zo'n mooi aantrekkelijk meisje kon ik wel gebruiken in de club. Ze had mooie grote borsten, alsof ze nep waren maar toch waren ze echt, dat zag je gewoon. Drie kwartier later was de les uit, en ik had nog steeds geen berichtje terug van B.. Ik zuchtte even en liep het speelplein op. Isabella had zich zo te zien ziek gemeld, en dat was nu net wat ik ook ging doen.. Ik ging B opzoeken, ik moest weten wie ze was. 

Isabella.

Ik las zen bericht en zuchtte. Ik zat nu in het park alleen op een bankje te huilen. Nu was men make-up helemaal verpest maar het kon me eigenlijk helemaal niets schelen. Niemand vond me toch mooi dus wat maakte het uit. Men ouders keken niet naar me om, men vader woonde ver weg en men moeder was nooit thuis. Als J er niet was was ik ondertussen van een brug gesprongen. Opeens belde hij me en ik schrok nogal. Ik veegde men tranen snel weg en haalde men neus even op en nam toen op. Dit is de eerste keer dat we belden, ik gad zen stem nog nooit gehoord. 'Hi?' zei ik zachtjes. 'Hej Bee.' zei ik met een honingzoete en zachte warme stem. Ik smolt meteen helemaal. 'What's up?' vroeg ik zachtjes. 'Ik heb me net ziekgemeld, ik wil naar je toekomen om je te troosten.' zei hij. 'Of anders moet je naar mij komen, ik ben helemaal aleen thuis.' vervolgde hij zen zin. 'Uhm, nu meteen? Ik zie er niet echt uit.' Mompelde ik verlegen. 'Dat maakt me allemaal niet uit, ik wil het meisje van men dromen ontmoeten.' zei hij en ik smolt helemaal.. 'Ik ga me even omkleden thuis dan, sms me het adres door oke?' zei ik zachtjes. 'Niet teveel van me verwachten he, ik ben echt geen mooi meisje.' zei ik zachtjes. Ik stond op van het bankje in het park en liep toen bijna tegen Jake op terwijl ik men mobiel wegstak. 'Wat doe jij hier kleine? Zou je niet beter wat sporten voor gewicht te verliezen?' zei hij lachend en hij duwde me op de grond. Hij ging met zen handen over men armen, daarna over men buik en toen op men borsten. 'N-niet doen.' piepte ik zachtjes en ik begon te huilen. 'Ik zou zweren dat ze nep zijn omdat ze zo groot zijn, maar ze zijn wel echt..' grinnikte hij en hij kneep er een keertje in en stond op. 'Je bent nog steeds welkom in de club he lieverdje.' lachte hij en hij liep door.

---

Sorry dat het zolang geduurt heeft, ik ben heel druk geweest en heb wat problemen gehad, ik zal proberen nu vaker verder te schrijven! Laten jullie me weten wat jullie ervan vinden?