SEVĞİ

İlk görüş

Baran lise çağının son aşamasındaydı. Okuldaki son senesi olmasına rağmen biteceği,arkadaşlarından ayrılacağı için hiçbir kaygı hissetmiyordu. Kos koca okulda sevdiği sadece dört yada beş arkadaşı vardı, bunlarlada görüşmeye niyetliydi fakat değerlerinin gözünü bile görmek istiyordu. Çünkü; hiçbirini sevmiyor hatta görmezden geliyordu. Baran'ın bu tavırları okulda ondan sonra gelen küçükler arasında idol haline gelmisti. Onu gören herkez ona selam verip onunla konuşma çabası içerisindeydi fakat baran sürekli gördüğü simalara sadece gülümseyip geçiyordu. Okulun ilk dönemi bitmis okul smester tatiline girmisti. Baran'ın planlarında İstanbul'a gidip orada bir haftalığına kafasını dinlendirmekti. Planlarını kurguladığı gibi yaşıyordu. Evde bir hafta kaldıktan sonra İstanbul'a gitmek icin otogara gitti oradan biletini alıp otobüsü  bekledi. Geç olmadan araba gelmişti. Dört,beş  saat içinde İstanbul'a varmıştı. Oradan pendik'e geçmişti. Yabancı olmasına rağmen kendini özgür hissediyordu. Baran vakit'in nasıl geçtiğini anlamıyordu. Diğer dayısının yanina geçmişti. Bilmiyordu ertesi gün aşık olacağını. Baran o gece gec uyumustu sabahta 9 gibi uyanmıştı. O uyandığında ev halkı coktan uyanmış her tarafı temizlemişlerdi. Aceleyle üstünü giyinip odayı topladı. Penceresini açıp odayı havalandırdı. Salona geçip oturmuş dayısının kızı ile oynuyordu. Saat 12'ye doğru yengesinin ailesi gelmişti. Oturmuş kendi aralarında öyle havadan sudan baran'ın okulundan, basarısından falan konusuluyordu. Baran belli bir süre salonda erkeklerle birlikte oturmuştu. Lavaboya gitmek için ayağa kalkmıştı. Lavaboya dogru yörümeye başlamıştı kafasını kaldırıp karşısına baktiğında kayıp olan Baran Yağmur'un gözlerinde dahada kayıplara karıştı. Kendini hızlıca toparlayan baran başını eğip utangaç bir şekilde lavabonun yolunu tuttu. Baran sürekli yere bakıyordu. YAĞMUR'un o güzel yüzü ve gözleri aklından cıkmıyordu. Misafirler gitmiş baran odasına geçmiş odanın sessizce çalan müziğini dinliyordu. Cantasından not defterini cikarip tam ortasına 03.02.2005 saat 14:08 hayat'ımın ortasından hayata yeniden başlangıç diye yazdı. O gece sabahlamıştı. O güzellik cıkmıyordu kafasından. Onun bu duyguları ani bir hoşlantımıydı yoksa citten hayatını Uğruna adicağı insan mıydı? Bunun cevabını kendisi bulacaktı. Ankara'ya dönmüstü. Fakat unutulmuyordu. Unutmak istese bile onu düşünmeye o kadar çok alışmıştı ki yalnızlığı gitmiş, ona eşlik eden bir insan vardi artık ama oda uzaklarda ve sadece düşüncelerden ibaretti.