คริสมาสต์เป็นเวลาที่นิฟเฟลอร์ใฝ่ฝันถึงมากที่สุด.. ไม่ใช่เพราะของขวัญ งานเลี้ยง หรือบรรยากาศสวยงาม ปัจจัยเหล่านั้นไม่มีความสำคัญอะไรเลยกับมัน
บรรดาของประดับทั้งหลายต่างหาก คือสิ่งที่นิฟเฟลอร์ชอบมากที่สุด คิดดูสิ! เวลาทุกๆ ที่ถูกประดับด้วยอะไรแวววาว สีเงินสีทองเต็มไปหมด
นั่นมันสวรรค์ชัดๆ...
ไม่ต้องมองที่ไหนไกลเลย แค่ภายในกระเป๋าของนิวท์ตอนนี้ก็เห็นชัดพอแล้ว
เจ้าของผู้แสนดี (แม้บางครั้งจะขี้กังวลไปบ้าง) ของมันนำบรรดาสายรุ้ง ลูกบอล เครื่องห้อยเครื่องแขวนทั้งหลายมาติดไว้จนทั่ว ถึงแม้จะไม่มีใครได้เห็นนอกจากตัวของชายหนุ่มกับบรรดาสัตว์ทั้งหลายก็ตาม 'สร้างบรรยากาศดีๆ จะได้มีความสุข' นิวท์บอกไว้อย่างนั้น
ใช่แล้ว มีความสุขมากเลย...
นิฟเฟลอร์อดทนทำตัวสงบเสงี่ยมไม่ให้นิวท์สงสัยตลอดเวลาที่นักสัตว์วิเศษวิทยาหนุ่มอยู่ด้วย จนตอนนี้ เวลาที่เจ้าสัตว์ตัวขนสีดำรอคอยมาแสนนานก็มาถึง
ไม่มีใครอยู่แล้ว ทางสะดวก
สี่ขาสั้นๆ ของมันวิ่งอย่างรวดเร็วไปจนถึงบริเวณที่มีต้นสนสีเขียวตั้งอยู่ นิฟเฟลอร์ได้ยินเจ้านายของตนเรียกมันว่าต้นคริสมาสต์.. ที่จริงนิฟฟ์ก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกว่าเจ้าต้นคริสมาสต์นี่มันต่างกับต้นสนปกติที่เคยเจอยังไง ถ้าหากไม่นับเรื่องที่ว่าตามกิ่งก้านนั้นถูกตกแต่งไว้จนทั่วน่ะนะ
เป้าหมายของมันคือดาวสีทองที่สะท้อนแสงวาววับบนยอด ไม่รอช้า ความสามารถในการปีนป่ายตามสายพันธุ์ก็พาร่างเล็กจ้อยขึ้นไปตามลำต้นของต้นไม้ใหญ่ทันที
เอาน่า ถึงจะรู้ว่านิวท์คงไม่พอใจ แต่ของตรงหน้าก็ล่อตาล่อใจเสียจนยากจะปฏิเสธ
แถมนี่ยังเป็นโอกาสเดียวของปีเชียวนา...
ทุกย่างก้าวบนกิ่งก้านของต้นคริสมาสต์ตามมาด้วยเสียงกรุ๊งกริ๊งของบรรดาเครื่องประดับที่กระทบกันไปมา นิฟฟ์แอบกังวลไม่น้อยว่ามันจะดังจนทำให้ใครมาได้ยินมั้ย แต่ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาเมื่อหัวเล็กๆ ของมันหันกลับมาไม่พบวี่แววของผู้อื่น
