Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Πολεμοχαρείς

Βρισκόμαστε στο κρεβάτι, ιδρωμενοι, κουρασμένοι, με βαριές ανάσες. Δεν μιλάμε, τι να πούμε άλλωστε?
Τα σημάδια που έχει αφήσει ο ένας στον άλλον μιλάνε απο μόνα τους. Εκείνος έχει περάσει το χέρι του γύρω από τη μέση μου και μου πειράζει τα μαλλιά. Εγώ δεν κάνω ακριβώς τίποτα. Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη...
-Πάμε να κάνουμε ενα μπανακι, μου λέει.
-Μμμμ
-Ελα θα σε πλύνω εγώ, αμα είσαι τόσο κουρασμένη.
-Οκ.
Τελειώνουμε με το μπάνιο και ξαναξαπλωνουμε.
-Λέω να ντυθουμε και να πάμε έξω, τι λες??
-Καλά είμαστε και εδώ, του λεω και κουρνιαζω στην αγκαλιά του.
-Χμμμμ
-Καθόλου χμμμ, σκάσε τώρα.
Του γυρίζω την πλάτη και ο ύπνος έρχεται αμέσως να με ταξιδέψει σε αλλα μονοπάτια...

Την επόμενη μέρα
-Να τους ξυπνήσουμε???
-Μπαααα, αστούς κουράστηκαν απο εχτές, ακούω κάτι φωνές να λένε. Μα τι γίνεται πρωινιατικα???
-Χρήστο, Χρήστο ξύπνα! του λέω και τον σκουνταω.
-Μμμμ τι έγινε???
-Έγινε πως πρέπει να πάμε στα παιδιά. Τους παρατησαμε στα κρύα του λουτρού εχθές!
Σηκώνομαι και αρχίζω να ντύνομαι.
-Μια χαρά είχες πει εχθές πως ήμασταν εδώ!
-Αφού με είχες ξεθεωσει τι θες τώρα?
Του λέω και δεν μιλάει.
-Μπα? Τι έγινε το βουλωσαμε τώρα?
-Α, για να σου πω! Πρόσεχε πως μιλας στον ΆΝΤΡΑ! μου λέει με αυταρχικό ύφος και σηκώνω το φρύδι μου.
-Έχε χάρη που πρέπει να βγούμε! μου λέει.
-Γιατί αλλιώς τι?? Τι θα μου κάνεις? του λέω με βαθιά φωνή και τον πλησιάζω.
-Θες να μάθεις??
-Το βραδάκι ΆΝΤΡΑ, του λέω και γελάει.
Φτιάχνω το μαλλί μου, πηγαίνουμε στο μπάνιο του δωματίου, πλενωμαστε και βγαίνουμε έξω. Κατεβαίνουμε κάτω και βλέπουμε τους υπόλοιπους να τρώνε πρωινό. Αυτό που πρέπει βέβαια να σημειωθεί είναι πως είχαν χρησιμοποιήσει μια καρέκλα λιγότερη γιατί η Ρανια καθόταν στα πόδια του Άνταμ. Της χαμογελάω και μου χαμογελάει και εκείνη, ένδειξη πως έχουμε πολλά να πούμε.
-Τι έγινε πιτσουνακια? Εδεησατε να έρθετε και απο δω? Ελπίζω να έχετε κι άλλες αντοχές γιατί έχουμε πράγματα να κάνουμε σήμερα, μας λεει ο Άρης και εγώ κοκκινίζω, όχι τίποτα άλλο έχουμε και καινούργιο άτομο στη παρέα.
-Ειιι μη μου τη πειράζεις! του απαντά ο προκομενος μου.
-Εμ πως! Μπήκατε εχθές μέσα και μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση! λεει ο Άνταμ και νομίζω πως θα λυποθυμησω.
-Συγκεκριμένα είχαμε και φωνή και ακρόαση, λέει ο Άρης και κοκκινίζω ακόμα περισσότερο.
-Εντάξει, εντάξει καταλάβαμε ακουγομασταν, σταματήστε τώρα.
Μας κοιτάζουν όλοι για λίγο και μετά σκάνε πάλι στα γέλια.
-ΣΤΟΠ!!!! φωνάζω και σταματάνε όλοι και με κοιτάνε.
-Λοιπόν τι θα κάνουμε σήμερα?? ρωτά ο Άνταμ.
-Αρχικά ο Χρήστος θα κάνει αυτό που σου χρωστάει, του λέω και γυρίζω και τον κοιτάω. Εκείνος με κοιτά πρώτα με ενα βλέμμα απορίας, μετά έκπληξης και μετά θυμού.
-Ελαααα, του λέω σκουντωντας τον.
-Συγγνώμη, μουρμουρίζει
-Τι μου είπε? ρωτά ο Άνταμ.
-Πιο δυνατά.
-Συγγνώμη, λεει λίγο πιο δυνατά.
-Μα τι λέει?? ρωτά και πάλι ο αλλος καημένος που όπως είναι λογικό δεν καταλαβαίνει.
-Πιο δυνατά, μην κάνεις σαν μωρό.
-ΣΥΓΓΝΏΜΗ!!! φωνάζει τόσο που σίγουρα τον άκουσαν και τα διπλανά σπίτια.
-Για πιο πράγμα? ρωτά και πάλι.
-Ε τι για ποιό πράγμα ρε Άνταμ! Για τη μπουνιά που σου έριξε!
-Ε σιγά τώρα τον καταλαβαίνω κι εγώ ερωτευμένος είμαι. Συγχωρεμένος! του λέει και βάζει τα γέλια ενώ φιλιέται με τη Ρανια.
-Τι θα κάνουμε σήμερα??
-Καταρχήν εγώ θα πάρω λίγο τη Ρανια, το πρωινό μας και θα πάμε μέσα, γεια σας!
-Μα....
-Γεια!

Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο μου και καθόμαστε κάτω.
-Για πες, τι γίνεται με τον Άνταμ?
-Εχθές μου είπε πως με θέλει πολύ και πως  ξέρει πως ειναι επιπόλαιο που το λέει ενώ με ξέρει τόσο λίγο, αλλα του είπα πως τον ήθελα και εγώ, ε με αυτά και με αυτά βρέθηκα να τον καβαλάω και να φιλιομαστε. Εσείς πάλι μη μου πεις σας ακουσαμε κάποια στιγμή αλλα προφανώς το σπίτι έχει καλή ηχομόνωση και δεν ακούσαμε όλη την πρεμιέρα.
-Ε όχι και πρεμιέρα, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε έρωτα!
-Χμμμ, όχι σεξ πια?
-Οχι σεξ πια! της λέω και ακούω το κινητό μου να δονείται.
Το βγάζω και αυτό που βλέπω με σοκάρει.

Άγνωστος
Θα μου το πληρώσεις μωρή μαλα******!
Έρχεται η ώρα σου!
Όσο για τον αγαπημένο σου, έρχεται και αυτουνού η σειρά του.

-Ρανια.... της λέω τρέμοντας
-Τι έγινε καλέ, γιατί πανιασες??
-Κοι....Κοιτά...
-Τι είναι αυτό τώρα πάλι???
-Πάμε να το δείξουμε στα παιδιά.
Βγαίνουμε έξω και το δείχνω στο Χρήστο.
-ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΙΣΩ!!!!
-Ποιόν??
-ΤΟΝ ΚΏΣΤΑ!!!
-Τι σχέση έχει αυτός??
-Ρε Άννα, αυτός σου το έστειλε! Επανέρχεται πολεμοχαρείς, οτι πει. Πόλεμο θέλει?? Πόλεμο θα έχει, αλλα με τους δικούς μου όρους!
-Οκ. Τι λέτε τώρα το βραδάκι να βγούμε για κανένα ποτό και να σκεφτούμε τι θα κάνουμε? είπα εγώ, όσο πιο ψύχραιμα γίνεται. Όσο τον έχω δίπλα μου, δεν έχω τίποτα να φοβάμαι. Θα τα αντιμετωπίζουμε όλα μαζί!
-Μέσα!

Πόλεμο βλέπω. Ο Κώστας δεν έχει καλές προθέσεις...😞💔
Τα παιδιά μας λένε πως θα τα αντιμετωπίσουν ολα μαζί.... Θα τα αντιμετωπίσουν μαζί ή θα έχουμε άδοξο τέλος???💔💔
Επίσης θα πρέπει να σας ενημερώσω πως μάλλον έχουμε λιγότερο απο 20 κεφάλαια για το τέλος💔💔
Έχουμε ακόμα αλλα δεν νομίζω να είναι πάνω απο 20😭 Θα μου λείψουν τα κωλοπαιδα😭😭😭

Φιλιά πολλά!