Toen de man terug kwam, was het muisstil in de kamer.
Toen ze Jeffrey zagen, hadden ze besloten in opstand te komen en te zwijgen.
"Ik heb hier drie messen, meisjes en weten jullie wat jullie daarmee mogen doen ?" glimlachte hij. "Julie maakt een portret van mij op Cindy haar rug, Cindy bij Freya en Freya bij Julie.Die dat het lelijkst tekent, moet haar 2 kleine tenen afstaan."
"En mooi krassen hé, niet buiten de lijntjes, ik zal mijn beste gezicht trekken" zei hij terwijl hij op een stoel voor hun ging zitten, zijn ogen tot spleetjes kneep en een tanden ontblotende glimlacht toonde.
Aangezien het pistool binnen handbereik lach, was er niet veel aan te doen. Ze moesten het wel doen tenzij ze liever dood wilden. Er waren veel pijnlijke gezichten en tranen te zien. Het was een vreselijk uur vol pijn, Jeffrey was de enige die er ook maar enige plezier in had.
Pijn
Nog pijn
Nog meer pijn
Een stukje Pijnlijker
Veel pijnlijker
Pijnlijkst
En pijn..
Pijn
Pijn
Zo ging het uur voorbij. " En laat me is zien" lachte Jeffrey.
De tekeningen leken helemaal niet op Jeffrey, het enige wat te zien was was een hoop bloed, vlees en bij Julie zelfs botten. Het was afschuwelijk, een verminking voor het leven.
"Mooi, mooi" zei Jeffrey,
"Het lelijkste getekende portret was die van Cindy, die dat Julie dus getekend heeft. Julie, hierheen komen, zeg maar vaarwel aan je 2 kleine teentjes, terwijl Cindy en Freya daar tegen de muur mogen toekijken."
Iedereen begon te snikken.
"Kunnen wij anders niet een teen afstaan?" Vroeg Cindy.
"Geen sprake van! Zij tekende niet mooi, zij gaat boeten!"
"AUUUWWWWW!!!!" Snikte Julie.
Na 10 minuten waren haar kleine tenen weg en bleef er allen een klein botje van over.
Freya scheurde een stuk van haar pull om het rond haar teen te draaien.
"Eens zien hoe jullie reageren als ik opdracht 2 vermeld" gniffelde hij.
JE LEEST
verstoppertje...
HorrorVerstoppertje lijkt normaal... Behalve... Als er een moordenaar rondloopt...