Argue.

166 19 5
                                    

Kim ji yeon.

Aku terjaga daripada tidur akibat bunyi telefon ku.

Ishhh, laki semalam tu ke??

Aku melihat skrin di telefon ku. Aduhh, unknown number tu lagi. Aku hanya mengendahkan sahaja panggilan telefon itu.

Lalu, aku terus pergi mandi. Malas nak layan.

Tuk tuk tuk.. (bunyi pintu bilik diketuk)

"Kei, aku dah lapar dah ni. Cepatlah sikit." Kata jimin dari luar bilik.

"Sabar lah!! Tau makan je." Kata ku.

.
.

Selesai menghidangkan makanan..

"Jimin, dah siap ni. Aku makan dulu tau" kata ku lalu duduk di meja makan.

Jimin pun terus datang ke dapur.

Din...dong (bunyi loceng rumah)

Aku terus bangun menuju ke pintu lalu membukanya.

"YUNHYEONG!!!" Kata ku lalu memeluk yunhyeong.

"Haha. Apa ni peluk-peluk? Nanti suami awak tengok lah" kata yunhyeong.

"Hehe, biarlah. Btw, awak ada apa nak datang sini?" Tanya ku pada yun.

"Oh, saya nak kasi awak ni." Kata yunhyeong sambil menghulurkan satu kotak kasut.

"Apa ni??" Kata ku sambil menggoncangkan kotak itu.

"Saya kan baru balik dari London, jadi saya belikan kasut tu untuk awak. Saya rasa kasut tu sesuai sangat untuk awak. Erm, maaf kei tapi saya kena balik ni. Bye" Kata yunhyeong.

"Ohh. Okay, thanks yun. Bye" kata ku lalu menutup pintu.

Hmm, kasut apa ni? Aku terus membuka kasut kotak itu. Wahhh, lawanya!!!!

Selesai melayan kasut baru, aku terus pergi sarapan. Lapar kot.

Baru sahaja aku nak duduk, jimin bangun.

"Aik, cepatnya makan. Dah kenyang ke?" Tanya ku pada jimin.

"Takde selera." Jawab jimin.

"Tiba-tiba je takde selera. Bukan kau kata kau lapar ke tadi?" Tanya ku lagi.

"Kan aku dah kata aku tak suka bila kau nak rapat-rapat dengan si yunhyeong tuh!!!!" Kata jimin dengan nada meninggi sedikit.

"Apa masalah kau sebenarnya ni ha?!! Kau sendiri buat perjanjian 'masing-masing buat hal masing-masing' kan? Pastu sekarang kau nak marah ni dah kenapa?!! Bukannya parents kita ada kat sini pun" kata ku.

Jimin hanya diam seribu bahasa.

"Pehal senyap pulak?!! Kau ni kan.. aku tak faham lah kenapa dengan kau ni. Kau buat perjanjian 'masing2 buat hal masing2' tapi depan orang ramai buat2 mesra. Tapi kau?!! Kau dengan sojin tu dekat tempat umum tu boleh pulak berpeluk-peluk bagai. Pastu bila aku nak dengan yunhyeong je, kau marah. Aku tak faham la dengan kau ni. Kau ni kenapa sebenarnya ha?!!" Kata ku.

"Aku tau aku bodoh sebab buat perjanjian tak guna tu. Aku tau aku bodoh sebab layan je si sojin tu sampai aku langgar perjanjian kita. Tapi aku buat semua tu bersebab!!" Kata jimin.

"Sebab apa?!! Sebab nak buat aku cemburu?! Eh, sikit pun aku tak cemburu lah!!! Yelah, buat apa nak cemburu dengan orang yang tak pernah nak sayang aku. Buang masa je!!" Kata ku.

"Ya.. memang aku buat semua tu sebab nak buat kau cemburu!!! Aku dah lama cemburu bila kau dengan yunhyeong tau!! Sebab apa aku nak cemburu pulak??? Kau nak tau sangat eh? SEBAB, AKU SUKA KAU LAH SENGAL. AKU TAU AKU BODOH SEBAB TAK PERNAH BAGITAU DAN AKU TAU AKU BERTAMBAH BODOH SEBAB BUAT PERJANJIAN TU. Aku tau kau mesti akan gelakkan aku. Takpe, aku akan cuba untuk lupakan kau. Puas hati kau?!!" Kata jimin lalu berlalu pergi.

WHAT?!!!!!!!!!

"Ji... PARK JIMIN!!!" Aku memanggil namanya.

"Apa??" Katanya tanpa toleh belakang.

"Aku....."

Trying To Love You ●KeiMin●Where stories live. Discover now