Μετά απο το πάθος που πέρασαν ο ύπνος ήταν κάτι που χρειαζόνταν και οι δυο. Και όντως κοιμήθηκαν αρκετά , τόσο πολύ που έξω είχε ξεκινήσει να νυχτώνει.
Πρώτη άνοιξε τα μάτια της η Ελπίδα και μόλις είδε δίπλα της τον Μάρκο ένα χαμόγελό ανακούφισης έκανε την εμφάνιση του.
Καθόταν και τον παρατηρούσε. Αυτή την σκηνή την είχε ξαναζήσει λίγες μέρες πριν. Τότε που έφυγε σαν κυνηγημένη. Αλλά τώρα θα καθότανε. Αυτά τα μάτια, το στόμα. Τα πάντα επάνω του την κρατούσαν αλλα πρωτίστως αυτός...Αυτός ήταν που την κρατούσε δίπλα του. Το είναι του.
Άρχισε να χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά του και να του χαρίζει φιλιά στον λαιμό. Ο Μάρκος δεν αντιδρούσε αλλά δεν την ένοιαζε, συνέχιζε ακάθεκτη.
"Αν σκοπεύεις να με βιάσεις, σε αφήνω δεν θα προβώ σε αντίσταση."είπε ο Μάρκος μέσα από τον ύπνο του με βραχνή φωνή. "Συνέχισε μην σε αποσπω από την δουλειά σου."της είπε και έβαλε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι.
Το τεράστιο μαξιλάρι της Ελπίδας βρέθηκε επάνω του και ξύπνησε μια και έξω "Κύριε Παπαναστασίου με αυτό το πλευρό να κοιμάστε. Εγώ απλά σας κοιτούσα."του είπε και γέλασε πονηρά.
"Ώστε έτσι ε;"είπε ήρεμα και χαμογέλασε στραβά "Τότε να σας κοιτάξω και εγώ λίγο δεσποινίς Στρατοπούλου."είπε Και αμέσως η Ελπίδα βρέθηκε από κάτω του.
"Μάρκο σταμάτα...ρε μωρό μου σταματά να με γαργαλάς" παρακαλούσε η Ελπίδα όσο ήταν από κάτω του.
Ξαφνικά ο Μαρκος σταμάτησε και την κοίταξε μεσα στα μάτια σπάζοντας ένα χαμόγελο "Πως με είπες;"
"Πως σε είπα;"απόρησε
"Μωρό μου;"την ρώτησε και περίμενε.
"Ναι γιατί πρώτη φορά σε λέω έτσι;"ξανά απόρησε η Ελπίδα.
"Με έχεις ξαναπεί αλλά τώρα μου φάνηκε πιο ωραίο. Κάθε φορά μου φαίνεται πιο ωραίο."είπε και την φίλησε στο μέτωπο.
Και έτσι περνούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες. Η Ελπίδα με τον Μάρκο ήταν ήδη 1 μήνα μαζί, δίχως προβλήματα και εντάσεις. Ζούσαν τον έρωτα τους με όλη την έννοια της λέξης.
"Και τι εννοείς δεν πρέπει να του πω χρόνια πολλά ρε Αλέξανδρε αφού έχει γενέθλια."Η Ελπίδα προσπαθούσε να μιλήσει όσο πιο σιγά μπορούσε μιας και ο Μάρκος βρισκόταν στο δίπλα γραφείο.
"Ναι αλλά...ναι καταλαβαίνω. Τι ώρα; Εντάξει τα λεμε. Φιλιά"άρχισε να λέει γρήγορα προς το τέλος η Ελπίδα αφού ο Μάρκος είχε μπει ήδη μέσα στο γραφείο.
YOU ARE READING
Το κάρμα {TYS17}
Romance"Τελικά το κάρμα μπορεί να φημίζεται για την ασυνέπεια του, όμως όταν αποφασίσει να χτυπήσει, θα χτυπήσει με το χειρότερο τρόπο ή μήπως οχι;" Το εξώφυλλο δημιουργία του : Κωνσταντίνου Σπανού. Ευχαριστώ πολύ!!!
