Gifted Bella

Hoofstuk 13 Kleine sokjes.

Hee mensen. Jullie hebben nu vast door dat ik ong. 1 keer in de maand upload. Sorry als jullie dat te lang vinden duren maar ik wil graag bij dit verhaal lange hoofdstukken en dat duurt langer. Sorry.

EN NOG GELUKKIG NIEUWJAAR!

_-----------------------------------------------

Edward komt via het raam binnen en ik schrik op.

‘Sorry lief.’ Zegt hij.

Ik glimlach naar hem. ‘Het geeft niet.’ Zeg ik.

Edward kijkt me bezorgd aan.

‘Wat is er?’

‘Ik… Uh…’ Hoe moest ik hem vertellen dat Carlisle dacht dat ik zwanger was. ‘Je weet wel dat ik mens ben en jij niet.’

‘Ja, hoezo?’ vroeg hij. Toen veranderde zijn gezicht. Het veranderde  van een pijnlijk gezicht in een gezicht die geen emotie toe liet.

‘Ik snap het.’ Zegt hij en hij staat op.

‘Wacht wat? Waar ga je heen.’ Ik pak zijn arm vast.

Edward kijkt me voor een seconde aan.

‘Het is oké Bella als je wil dat we niet meer samen zijn.’ Aan het eind klinkt het alsof hij zijn stem met moeite recht houd.

Wat!? Nee!

‘Edward, nee! Ik wil dat we samen zijn. Ik wil niet dat we uit elkaar gaan. Ik was alleen aan het nadenken over het kind dat ik zag.’

Edward zucht en gaat opgelucht weer zitten.

‘Waar dacht je aan?’ vroeg hij. Hij was nog steeds… Het leek alsof hij me niet geloofde.

‘Ik dacht na over wat ze zei… ‘Mama… Papa..’

Edward knikt.

‘Dat was inderdaad raar.’

‘Wel… Misschien ben ik…’ Ik stop. Edwards ogen worden groot.

‘Zwanger.’ Mompelt hij.

Ik knik. Hij kijkt van me ogen en dan naar mijn buik. Hij glimlacht lichtjes.

‘Wat… vind je ervan?’ vroeg hij me.

‘Ik weet het niet.’ Zeg ik eerlijk. ‘Ik woon nog bij Charlie.’

‘Maar opzich kinderen?’ vroeg Edward.

‘Ik wou nooit kinderen.’ Zeg ik.

Edwards kleine glimlach vervalt.

‘Maar als ik kinderen krijg dan wel van jou.’

Edwards glimlach word groter.

‘En jij?’ vroeg ik. Edward knuffelde me en we gingen op bed liggen. Hij sloeg zijn armen om me heen. De ene streelde me rug en de andere aaide over mijn buik.

‘Ik heb altijd veel kinderen gewild.’ Zegt Edward met een glimlach op zijn gezicht.

‘Waarom?’ vroeg ik.

‘Ik denk omdat kinderen vaak heel veel plezier brengen en de liefste wezentjes zijn die ik ken.’ Ik moet glimlachen om zijn woorden.

‘We kunnen morgen vragen aan Carlisle om een onderzoekje te doen.’ Zegt Edward. ‘Ik vertrouw die zwangerschap testen niet.’ Ik knik voordat ik gaap.

‘Slaap mijn Bella. Je hebt de rust goed nodig.’

Ik kijk op als ik Edward binnen hoor rennen. Hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht. Hij lijkt verrassend blij.